Brazil (1985) – Recensie

Deze cult film uit 1985 speelt zich af in de toekomst (die er toch wel heel anders uit ziet dan de onze), waarbij alles centraal gecontroleerd wordt. Regisseur is Terry Gilliam die later ook bijvoorbeeld 12 Monkeys en Fear and loathing in Las Vegas geregisseerd heeft. De effecten van de film zijn goed gedaan en er wordt in plaats van CGI gebruik gemaakt van miniaturen en speciale camerahoeken. Persoonlijk hou ik van deze vorm van special effects omdat het er toch veel echter uitziet dan iets wat uit een computer wordt getoverd. Eind 80’er jaren heeft de computer het handwerk van minaturen maken overgenomen. Het later invoegen van nieuwe special effects in een oudere film ben ik ook geen fan van.  Een voorbeeld hiervan is E.T. Ik kijk liever de originele versie zonder CGI, E.T. beweegt dan wat houtiger, maar voelt aan als een echt wezen. Maar genoeg over special effects in andere films, terug naar Brazil.

Jonathan Pryce speelt Sam Lowry, die deel uitmaakt van de overheidsmachine en werkt bij één van de overheidsinstellingen. Hij heeft een droom die steeds terug komt en komt letterlijk de vrouw uit zijn dromen tegen. Dit leidt tot in een interessant verhaal, waar ik verder niet op zal ingaan. De wereld die is gemaakt voor deze film is bijzonder en is tot in detail uitgewerkt (hoe bijvoorbeeld de apparaten in de huizen werken, de computers die gebruikt worden). De kritiek op een bureaucratisch apparaat druipt van de film af, wat de film nog steeds relevant maakt. De beschrijving in de begeleidende documentaire vat het mooi samen qua sfeer “half a dream and half a nightmare”.