Ik kan me niet herinneren dat ik eerder een complete Charlie Chaplin film heb gezien. Natuurlijk kende ik hem wel, want hij is een icoon. Dit is de eerste film die ik van hem heb gezien en wat is hij geniaal. Een overdonderende kennismaking met zijn films.
Dit is de eerste film van Chaplin met geluid en daar weet hij goed gebruik van te maken, zowel voor komische doeleinden als voor een politieke boodschap voor de wereld. De film is gemaakt toen Hitler aan de macht was en kan dan ook als gewaagd bestempeld worden. Amerika had zich ten tijde van deze film nog niet bemoeid met Duitsland. Chaplin kreeg van vrienden uit europa te horen wat zich daar afspeelde en besloot deze film te maken.
Hitler zelf blijkt de film ook te hebben gezien, maar er is niet bekend wat hij er van vond, maar het is niet moeilijk voor te stellen dat hij er niet blij mee is geweest. Natuurlijk leek Chaplin uiterlijk ook erg op Hitler met een zelfde soort snorretje, wat misschien ook nog een extra reden is geweest om Hitler op de schop te nemen. Over die gelijkenis tussen de twee is trouwens in de film Idocracy nog een leuke grap gemaakt.
Chaplin blinkt uit in deze film in de twee rollen die hij speelt. Twee scenes sprongen er voor mij uit, namelijk wanneer hij iemand op de maat van de muziek gaat scheren en de scene waarin hij danst met de wereldbol. The Great dictator, een klassieker!
