Films gebaseerd op games hebben niet echt een naam van hoogstaande kwaliteitsfilms. Denk bijvoorbeeld aan Super Mario Bros, Street Fighter en Max Payne. Prince of Persia: The Sands of Time is gebaseerd op het gelijknamige spel uit 2003 (de gamereeks zelf begon al 1989). De game heb ik destijds uitgespeeld en het was een topgame. De oosterse sfeer, de prachtige omgevingen, de acrobatiek (het over muren kunnen rennen) en natuurlijk de mogelijkheid om tijd achteruit te spoelen maakten stuk voor stuk indruk.
Helaas besloot de ontwikkelaar van de game een andere weg in te slaan met the Warrior Within. De game miste de sfeer, leek gebaseerd te zijn op rock/gothic en de focus op platformen moest meer plaatsmaken voor gevechten. Daarna ben ik eigenlijk gestopt de games te spelen. Ik was echter wel benieuwd naar deze film aangezien hij gebaseerd is op een fantastische game. Weet deze film de game te evenaren of is het net als de Warrior Within teleurstellend?
Jake Gyllenhaal (die ook eerder in één van m’n “imdb tienen” film Donnie Darko speelde) is de prins uit de titel, prins Dastan. Samen met zijn twee broers en zijn oom (Ben Kingsley) vallen ze Alamut aan, een heilige stad die met wapenhandel verbonden lijkt te zijn.
Dastan krijgt in de stad “Dagger of Time” in handen die magische krachten blijkt te bezitten. Meer mensen zijn van deze krachten op de hoogte en proberen de dolk in handen te krijgen.
De film weet de oosterse sfeer prachtig in beeld te brengen (al gebeurt dit wel met veel CGI werk), met prachtig aangeklede sets, scènes waarin veel extra’s spelen en het gevoel te geven dat de locaties echt bestaan en levend zijn met alle drukte. Daarnaast word je als kijker getrakteerd op een groot aantal spectaculaire actiescènes.
Samen met een prima verhaal en de nodige humor is het resultaat zeer geslaagd te noemen. Ik was zeer onder de indruk en vooral zeer geëntertaind. Een prima zomerfilm, die dan ook een aanrader te noemen is!
