Wanneer oorlogen geen fysieke littekens achterlaten, dan kunnen ze ook mentale schade aanrichten. Colin Farrell is oorlogsfotograaf Mark Walsh, die samen met zijn goede vriend David het werk al jaren doet. Wanneer ze een verslag maken in Koerdistan zien ze verschrikkelijke dingen. Mark is zeer gedreven om ook veldslagen te fotograferen, maar David wil weer terug naar huis omdat zijn vrouw op het punt staat te bevallen. Wanneer Mark terugkomt blijkt David er nog niet te zijn.
De film laat vervolgens zie wat de gevolgen zijn op Mark. Hij heeft niet alleen lichamelijke problemen, maar tevens mentaal. Het feit dat David er niet is weegt zwaar op hem en hij wil er niet met z’n vriendin over praten. Die besluit uiteindelijk haar opa Joaquín Morales (een voortreffelijk acterende Christopher Lee), waar ze al jaren niet meer mee gesproken heeft door het werk wat hij deed, te bellen om met hem te praten. Het is een langzaam en moeilijk proces voor iedereen die betrokken is.
De beelden van de oorlog die getoond worden zijn hard. Zo ziet een dokter die niet de middelen heeft om iedereen te redden zich genoodzaakt om gewonden uit hun pijn te verlossen. Triage is een term die gebruikt wordt door artsen om bij veel slachtoffers te bepalen in welke categorie ze vallen zodat er prioriteiten kunnen worden gesteld.
Door alle indrukken die oorlogen op Mark hebben begrijp je als kijker dat zijn werk, dat hij al vele jaren doet, langzaam een steeds groter effect op hem heeft gehad.
Al met al is Triage een film die laat zien hoe zwaar een oorlog kan zijn nadat je er weg bent. Het is weer een andere kant van oorlog ten opzichte van the Messenger, maar een bijna net zo’n interessante.
Score: 7