Voordat Jay-Z zichzelf als King of New York kroonde was The Notorious B.I.G. degene die deze titel jaren in z’n bezit had. Z’n flow was uniek en hij wist nummers voor zowel de hardcore fans als de radio te maken waardoor hij zeer populair was. Kick in the Door is nog altijd één van m’n favoriete rapnummers ooit, Biggie en DJ Premier op één track is magic.
Notorious vertelt het levensverhaal van Christopher Wallace, hoe hij opgroeide in Brooklyn en hoe hij uiteindelijk in California om het leven kwam.
Biggie had een turbulent leven. Voordat hij met z’n muziek begon dealde hij drugs ven het heeft weinig gescheeld of hij was in de gevangenis beland. Een aantal jaar geleden heb ik op MTV een documentaire over Biggie gezien waarin vrienden zijn levensverhaal vertelden. Dit kwam bijna geheel terug in de film en bood dus weinig nieuws. Zijn vriendschap en ruzie met 2Pac of de “oorlog” tussen de oost- en westkust kwamen slechts kort aan bod. Reden hiervoor is mogelijk dat Sean Combs (P.Diddy) de executive producer van deze film is en dat mensen die close met Biggie waren hebben meegewerkt aan het maken van de film. De negatieve dingen komen dus minder aan bod en dit resulteert in een, naar mijn mening, te eenzijdig beeld waarin zaken worden weggelaten (bijvoorbeeld zijn relatie met Charli Baltimore). Vooral tegen het einde van de film wordt hij bijna als een engel afgeschilderd, die alleen nog maar goed wil doen en dat riep bij mij een wrang gevoel op. Biggie was achter de microfoon een top artiest, maar privé was dat een ander verhaal. Het voelt gewoon niet realistisch aan.
Jamal Woolard speelt de rol van the Notorious B.I.G., maar valt tegen. Het belangrijkste van een muziekfilm is dat de optredens je moeten pakken, zodat je als kijker weet waarom de desbetreffende persoon zo populair was. Als je kijkt naar films als Ray of Walk the Line (of zelfs het recente Crazy Heart) dan zijn de optredens fantastisch in beeld gebracht. Er staat echt een artiest op het podium. Dit is helaas niet het geval in Notorious.
De optredens lijken slechts een tussenstation te zijn in het vertellen van het verhaal en niet een belangrijke focus.
De film geeft niet hetzelfde gevoel als bijvoorbeeld hier (uit de muziekfilm The Show):
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=f1K4CnTmkTY]
De rest van de cast weet helaas ook niet te overtuigen. Enige uitzonderingen zijn Angela Bassett als zijn moeder (Voletta Wallace), die haar manier van praten goed weet te emuleren en Naturi Naughton als Lil’Kim, die het expliciete van Lil’Kim op de juiste wijze op het scherm weet te brengen.
Als je de film wilt zien om een beter inzicht te krijgen in zijn leven, dan zal je niet veel nieuws zien. Weet je helemaal niets van Biggie en ben je niet bekend met z’n muziek, dan heeft de film waarschijnlijk te weinig aantrekkingskracht om te blijven boeien. Wil je meer over Biggie weten, schaf dan z’n muziek aan, want dat is uiteindelijk de reden waarom hij zo groot is geworden en daar zitten een aantal tijdloze nummers tussen.
