Inception (2010) – Recensie

De essentie van een film is meestal in één zin te beschrijven, waardoor een ander begrijpt waarover de film gaat. Deze zin is gebaseerd op een idee. Wanneer dat idee er is gaan de scriptschrijvers aan de slag om er voor te zorgen dat dit wordt uitgewerkt. Samen met de decorbouwers zijn ze de architecten die de wereld creeëren waarin de film zich zal afspelen.
Vervolgens begeven de regisseur en de acteurs zich in deze wereld en zorgen er voor dat de details verder worden ingevuld, door hier en daar te improviseren, wat scenes te veranderen, maar allemaal binnen de grenzen van het gehele concept.
Als de film vervolgens gemonteerd is, is het aan de filmkijker om zich in deze tijdelijke realiteit te begeven. Wanneer het een goed film is zit je er helemaal in en bestaat de wereld om je heen niet langer. Het einde van de film is de schok die je vervolgens weer terug naar de realiteit van alledag brengt. Het kan zo zijn dat de film vervolgens zo’n indruk op je gemaakt heeft dat bepaalde ideeën die je in de film gezien hebt deel gaan uitmaken van je eigen ideeën. Is dat het geval, dan heeft het hele team een zeer krachtige film gemaakt.

Inception gebruikt het bovenstaande concept, maar past dit in plaats van film op dromen toe. Christopher Nolan (Following, Memento, Insomnia, The Prestige, Batman Begins, The Dark Knight) laat zijn visie zien, maar is het resultaat krachtig genoeg?

Wanneer je naar Christopher Nolan’s vorige films kijkt, zie je dat hij constant kwaliteitsfilms weet af te leveren. Met het succes van de Batman films heeft hij zijn naam definitief weten te vestigen en heeft hij de kans en het budget gekregen om Inception te maken. In Inception volgen we een team van dieven die hun werk in de dromen van hun slachtoffers doen. Het doel is dus niet het stelen van geld of ander fysieke zaken, maar om het stelen van ideeën. Dit is natuurlijk de ultieme vorm van bedrijfsspionage en het team krijgt van een rijke topman de vraag of ze een idee kunnen planten in de gedachten van één van zijn concurrenten. De vraag is echter of dit wel mogelijk is, maar het team neemt de opdracht aan en de teamleden bereiden zich voor.

De setup is te vergelijken met andere “heist” movies zoals Ocean’s Eleven en The Italian Job, waarbij men eerst het juiste team moet samenstellen om vervolgens het “aanvalsplan” te maken. Het resulteert in een spannende actiefilm, die er ook nog eens fantastisch uitziet. Sommige sets zijn zeer indrukwekkend, vooral als je weet dat ze kunnen bewegen. Meer zal ik er niet over zeggen, maar het resulteert in adembenemende actie die je dezelfde “wow” momenten zal geven als de Matrix dat een aantal jaar geleden wist te doen.

Van te voren hoorde ik dat de film moeilijk te volgen zou zijn en ik had me dus ingesteld op zoiets als Donnie Darko, waarbij je na het kijken nog volop aan het nadenken was. Het is zo dat je wel op moet blijven letten, maar voor het complexe verhaal dat verteld wordt is de film eigenlijk heel makkelijk te volgen. Dit is te danken aan veel uitleg die de personages aan elkaar geven en fantastisch monteerwerk, waardoor het geheel niet onduidelijk is.

Sommigen zullen al naar m’n score hebben gekeken en zich afvragen waarom ik de film geen tien gegeven heb, want die potentie heeft de film zeker.

Als eerste had ik na de film gezien te hebben niet het gevoel dat ik de film meteen weer wilde kijken. Dat gevoel heb ik nog steeds niet en dat is voor mij een must voor een 10. Reden hiervoor is dat wanneer je ‘m een keer gezien hebt de concepten en regels van de wereld al begrijpt en de uitleg nog een keer moet horen. Aangezien de film hier veel tijd aan besteed kijk ik daar niet naar uit.

Ten tweede ben ik van mening dat er te weinig tijd besteed wordt aan de achtergrond van de verschillende personages. De enige persoon waar je als kijker iets meer van te weten komt is Cobb (Leonardo DiCaprio). Zijn persoonlijk verhaal is prima uitgewerkt, maar doordat de rest van de personages er alleen maar zijn voelen ze net zo leeg aan als de agenten in de Matrix films. Ze worden gebruikt om het verhaal te vertellen zonder dat je veel meer van ze weet. Hierdoor vond ik de film steriel aanvoelen en miste ik een persoonlijk element dat de film wat meer ziel had kunnen geven. Ik had op dat nivo te weinig connectie met de film.

De score geeft echter ook aan dat Inception een zeer goede film, met een aantal fantastische actiescenes die je graag nog een keer ziet en een uniek idee dat extreem goed is uitgewerkt. Christopher Nolan heeft weer een dijk van een film neergezet die je niet mag missen. Voor mij is het echter niet de film van het jaar, dat blijft Mr.Nobody, die me meer aansprak en ik inmiddels al twee keer gezien heb.