Alhoewel ik beide Boondock Saints films gezien heb, wist ik eigenlijk niets over de schrijver en regisseur, Troy Duffy. Hij schreef het script naast zijn werk in een bar en werd ontdekt door Harvey Weinstein, die hem een contract aanbood en de mogelijkheid om de film te maken. Deze documentaire volgt Troy Duffy vanaf dat moment en doet dat voor enkele jaren. Troy Duffy werd gezien als het nieuwe talent dat Hollywood zou veroveren en er werd veel over hem geschreven.
Als je echter naar zijn IMDB profiel kijkt zie je dat hij slechts 2 films op z’n naam heeft staan, The Boondock Saints en The Boondock Saints II: All Saints Day. Het wordt na het kijken van deze documentaire snel duidelijk wat de mogelijke oorzaak hier van kan zijn.
Troy Duffy wordt (en of hij dat is kan ik niet beoordelen) neergezet als een verschrikkelijk persoon die naast zijn film ook bezig is met zijn band. Hij zegt duidelijk tegen ze dat ze hun mond moeten en ze gewoon hem moeten volgen omdat alleen hij weet hoe alles geregeld moet worden en hij de reden is dat ze überhaupt een platencontract hebben gekregen. Grof taalgebruik gebruikt hij tegen iedereen en hij regelmatig zegt hij duidelijk wat hij van mensen vindt die hij zojuist heeft gesproken (zoals over bijvoorbeeld Ewan McGregor of een aantal filmstudenten). Politiek verantwoord ondernemen is een woord wat hij niet lijkt te kennen en hij lijkt hierdoor heel veel bruggen te hebben verbrand.
De documentaire is grotendeels met goedkope camera’s geschoten en het editen is niet altijd even goed gedaan. Er zat een scène in de film waarin er wat onenigheid was en daarna wordt er een kopje getoond waarin staat dat het winter is, je ziet wat water stromen en bedroefde gezichten en meer niet voordat het volgende jaar wordt getoond. Het voegde niets toe en voelde overbodig aan. Tegen het einde van de film wordt er in een bizarre scène met een ongeluk geïnsinueerd dat iemand achter dat ongeluk zou zitten en wordt er verder niets meer over gezegd. Door dit soort dingen kreeg ik het gevoel dat het geheel amateuristisch in elkaar is gezet met de hoop er wat geld mee te verdienen.
Naar Overnight kijken voelde aan alsof iemand anderhalf uur tegen je aan het schreeuwen is, niets construtiefs zegt en die ander vervolgens denkt dat je door zijn schreeuwen het met hem eens zal zijn. Precies zoals Troy Duffy in deze documentaire overkomt. Je kan deze documentaire beter overslaan en gewoon deze samenvatting lezen: Troy Duffy heeft er zelf voor gezorgd dat hij niet de toekomst had die hij voor ogen had. Hij duld geen tegenspraak en komt zo zeker van zichzelf over dat wanneer het niet op zijn manier wordt gedaan hij er niets mee te maken wil hebben. Het verbaast me na deze documentaire nog steeds hoe het hem gelukt is die tweede Boondock Saints film te maken.
