Wanneer de eerste regel in een komedie “Poor Jacobson, they took his stapler” is, dan zit het bij mij al goed met deze duidelijke referentie naar Office Space. Alhoewel de film verder geen overeenkomsten heeft is de toon gezet. Paul Rudd is Tim, een analist die z’n best doet om binnen zijn bedrijf hogerop te komen. Tijdens een presentatie weet hij de aandacht van het hoger management te krijgen en krijgt hij z’n kans om z’n droom te verwezenlijken.
Er is echter wel een kleine voorwaarde: Zijn baas organiseert regelmatig etentjes waarbij iedereen een gast mee moet nemen. Dit zijn niet zomaar gewone gasten, maar mensen met een “speciale gave”. Het komt er op neer dat er verwacht wordt dat je de grootste loser die je kent meebrengt waarbij het management bepaalt wie de stomste persoon heeft meegenomen en die een prijs wint. Alhoewel Tim hier eigenlijk niet aan mee wil doen, wil hij ook z’n kans niet vergooien.
Hij moet dus op zoek naar een persoon en door toeval ontmoet hij Barry (Steve Carrell), die als hobby het opzetten van muizen heeft. Hij zet ze niet zomaar op, hij poseert ze met kleding aan in allerlei situaties. Door omstandigheden moeten de twee flink wat tijd met elkaar brengen. Aangezien Barry niet echt goed bespraakt blijkt te zijn en daarnaast uiterst goedgelovig is, belanden de twee door de reacties van Barry in een aantal grappige situaties.
Steve Carrell speelt z’n rol als “domme” man voortreffelijk, bloedserieus zegt hij de stomste dingen, die in combinatie met de reactie van Paul Rudd menigmaal op de lachspieren werken. In een zoektocht naar bepaalde informatie komen ze op een gegeven moment terecht bij Therman (Zach Galifianakis), die een speciale kracht blijkt te hebben. Galifianakis stelt in deze film niet teleur en weet z’n kleine rol tot het uiterste uit te buiten en geeft een performance die staat als een huis.
De meningen over deze film zijn sterk verdeeld als je sites zoals rottentomatoes of popcornmeter kijkt. Dit is begrijpelijk aangezien je het soort humor dat deze film brengt wel of niet leuk vindt. Persoonlijk heb ik er echt van genoten en is het een film die ik zo nog een keer zou kijken. Als je dus dezelfde humor hebt als ik, dan is Dinner for Schmucks dan ook een aanrader.
