Barry Munday was een film waar ik echt helemaal nog nooit van gehoord had. De trailer zag er grappig uit en de hoofdrolspeler, Patrick Wilson, is wel een goede acteur. Genoeg reden om de film een kans te geven. Barry Munday heeft een kantoorbaantje, een vriendin die hij eigenlijk heel weinig ziet en als gevolg daarvan regelmatig met z’n vriend op jacht gaat naar vrouwen. Hij behaalt zo nu en dan z’n succesjes, maar maakt op een gegeven moment de verkeerde keuze. Resultaat van deze keuze is dat hij met een trompet wordt aangevallen waardoor hij z’n ballen kwijt raakt. Ja, het is een heel pijnlijk idee, maar behalve aan het begin van de film wordt er niet al te veel met dit feit gedaan (geen scherpe opmerkingen van andere karakters bijvoorbeeld, wat je toch in een komedie zou verwachten). Niet kort daarna krijgt hij een brief waaruit blijkt dat hij bij één van z’n avontuurtjes een vrouw zwanger heeft gemaakt.
Natuurlijk kan hij zich er niets meer van herinneren, maar besluit toch met de vrouw af te spreken. De twee liggen elkaar niet echt goed, maar Barry moet toch een keuze maken. Zal hij zijn vaderlijke plichten vervullen of gewoon zijn relatief zorgeloze leven voortzetten?
De trailer laat de film er een stuk leuker uitzien dan dat deze in werkelijkheid is. Voor een komedie bevat de film te weinig grappen. Het vertoont wat dramatische trekken, maar daarvoor is ook de toon niet juist. Hierdoor voelt het geheel vreemd aan. Je kan niet voluit om de karakters lachen, maar ze zijn ook niet zo diepgaand dat je echt met ze meeleeft. Het feit dat de twee karakters geen sterke band met elkaar hebben helpt daarbij ook niet.
Alhoewel ik geen verwachtingen had bij deze film, lukte het toch nog om teleurgesteld de aftiteling voorbij te zien komen. Er zit helaas onvoldoende vaart in de film om te kunnen boeien en de grappen zijn er te weinig. Ondanks een relatief groot aantal bekende gezichten is het verhaal niet goed genoeg om deze film aan te raden. Wat mij betreft dus overslaan.
