Wanneer je op IMDB op zoek gaat naar Tyler Perry films dan valt één ding op, namelijk dat elk van z’n films rond de 4 of lager scoort. Toch heeft hij een groot aantal films op z’n naam staan, is succesvol en raadt zelf Oprah Winfrey zijn films aan. Waarom dan toch al die lage scores. For Colored Girls is niet de eerste Perry film die ik heb gezien. De films met Madea (Tyler Perry zelf) en Why Did I Get Married Too heb ik gezien en één ding is duidelijk bij deze films, ze zijn duidelijk voor een bepaalde doelgroep gemaakt. De titel van deze film maakt dat helemaal duidelijk en ik had naar deze gebruiksaanwijzing moeten luisteren.
For Colored girls volgt een aantal vrouwen die allemaal hun eigen problemen hebben. De één heeft problemen met haar dochters, de ander met een man die haar slaat, weer een ander met een man die vreemdgaat en zo zijn er nog een aantal karakters. Zoals het vaker deze films gaat hebben alle verhalen iets met elkaar te maken en komen uiteindelijk allemaal samen (hoe onwaarschijnlijk het in dit geval ook is).
De film is gebaseerd op het toneelstuk For Colored Girls Who Have Considered Suicide When the Rainbow Is Enuf, dat bestaat uit 20 gedichten. Perry heeft deze gedichten verwerkt in de film waardoor er een soort “spoken wordical” (in plaats van musical) ontstaat. Het is een concept dat niet werkt en het verbaast me dan ook niet dat er geen andere films zijn die dit concept zo aanpakken (ze zullen bestaan, maar persoonlijk ken ik ze niet). Is het in een musical af en toe al vreemd dat mensen spontaan beginnen te zingen, in deze film hebben twee karakters een gewoon gesprek en plotseling begint er eentje een gedicht voor te dragen. Het haalt je helemaal uit de film en je vraagt je af wat er aan de hand is. Niet iedereen zal het initieel door hebben, maar gedurende de tweede helft wordt dit steeds duidelijker.
Ondanks dat het geheel als film niet werkt zitten er wel een aantal goede performances in. Zo is Whoopi Goldberg prima en weet Anika Noni Rose te overtuigen in een scene waarin ze in huilen uitbarst.
Ik behoor duidelijk niet tot de doelgroep van deze film en zal de film dan ook niet aanraden. Het is beter om de titel van het toneelstuk te volgen, want daarin wordt de doelgroep perfect beschreven en voor degenen die op zoek zijn naar heel veel drama. De rest kan deze film beter overslaan.
ik vind dit juist een hele goede film! alle feiten worden erg duidelijk laten zien, heel goed gespeeld ook! dit soort dingen gebeuren helaas nou eenmaal. het maakt in principe niet uit of het nou bij een donker volk gebeurd of bij een blanke volk. maar goed aangezien het in Amerika wel wat meer bij het donkere volk gebeurd hebben ze het zo laten zien. wat ik ook wel erg goed vind overigens! zo wordt het duidelijker allemaal. en als je nu eenmaal de film in één keer gezien hebt ga je hem wel goed snappen.
Zoals uit de recensie blijkt weet ik dat dit niet het type film is die voor mij bedoeld is. Er zitten een aantal goede performances in, maar als film zit het niet goed in elkaar.
wat jammer is van deze recensie is dat de dingen die in deze film voor komen. In elk huishouden voorkomt. Zwart wit geel overal. Dus deze film kan passen bij iedereen. Geweld in de huishouden komt ook bij blanken voor. Verkrachting komt ook bij bijvoorbeeld een chinees voor. Dus vind de recensie eerlijk gezegd nergens op slaan. Het spijt me. Het is een sterke film. Alleen met iets te veel drama. Dus vrij zwaar.
Die dingen komen zeker in het dagelijks leven voor, maar Perry weet ze niet op een juiste manier in beeld te brengen waardoor het geheel z’n impact mist. Andere filmmakers hebben dat soort situaties veel beter in hun films verwerkt dan Perry.