Anomolous Material had een tijdje geleden een feature over acteurs die beter bijrollen konden spelen in plaats van hoofdrollen. Eén van de acteurs die in dat lijstje voorkwam was John C. Reilly en ben het daar mee eens. Hij was leuk in Talladega Nights en Step Brothers, maar dat is vooral dankzij z’n tegenspelers. In Walk Hard: The Dewey Cox Story, een parodie op Walk the Line, speelde hij de hoofdrol en ik was zwaar teleurgesteld aangezien de film gewoon niet leuk was. Met Cyrus krijgt hij een herkansing. Weet hij deze film wel te dragen of heeft hij gewoon niet wat nodig is om een hoofdrol te spelen?
In Cyrus speelt hij John, een al wat oudere vrijgezelle man, die nog steeds regelmatig contact heeft met z’n ex, die inmiddels op het punt staat te trouwen. Hij lijkt maar niet de juiste vrouw te kunnen vinden, totdat hij op een feestje Molly (Marisa Tomei) tegenkomt. De twee raken aan de praat en verlaten samen het feestje. Er is meteen een klik en de twee spreken opnieuw af. Aangezien John op z’n zachtst gezegd een beetje vreemd is volgt hij haar één van die keren naar huis toe en komt daar ongepland haar zoon tegen, Cyrus (Jonah Hill). Die ontvangt hem meteen hartelijk en al snel lijkt hij door hem geaccepteerd te zijn, alhoewel hij op een gegeven moment zich toch begint af te vragen of er niet iets vreemd aan de hand is met Cyrus en Molly.
Je zou verwachten dat met de toevoeging van Jonah Hill er genoeg te lachen moet zijn, maar dat was voor mij niet het geval. Het leek er op alsof er geen keuze kon worden gemaakt tussen een serieuze dramafilm of een komedie. Het hybride resultaat werkt naar mijn mening totaal niet. Na een uur had ik het gevoel alsof er eindelijk wat vaart in de film zou komen, maar helaas bleef de film in de eerste versnelling steken.
John C. Reilly kan wat mij betreft beter bijrollen blijven doen, want het was heel moelijk om aan te voelen wanneer hij nu serieus was en wanneer iets grappig moest zijn.
Het verdere acteerwerk was goed (waarbij Tomei het beste was), maar met deze acteurs heb je bepaalde verwachtingen waar de film niet aan voldoet. Wat mij betreft dus een film om over te slaan.
