Somewhere (2010)

Hoe saai kan het leven zijn van een bekende Hollywood acteur? Dat is denk ik, na Somewhere gezien te hebben, de vraag die Sofia Coppola probeerde te beantwoorden. Om meteen antwoord te geven, heel erg saai. Is de film desondanks nog wel de moeite waard?

De directrice van Lost in Translation (wat ik persoonlijk een geniale film vond die een 9 verdient), lijkt met Somewhere die succesformule te willen herhalen. In Lost in Translation zagen we hoe twee personen, een acteur (gespeeld door Bill Murray) en een jonge net getrouwde vrouw (Scarlett Johansson) hun tijdelijk verblijf in een voor hen vreemde wereld doorkwamen. Ze gingen uit en er was een bepaalde spanning tussen de twee.

In Somewhere volgen we Johny Marco (Stephen Dorff), een succesvol acteur die z’n dagen buiten de set doorbrengt in een hotel waarbij er regelmatig paaldanseressen langskomen. Hij rijdt in een Ferrari en moet regelmatig voor z’n werk promotie doen. Wanneer hij door omstandigheden van z’n ex ineens een aantal weken voor z’n dochter (gespeeld door Elle Fanning) moet zorgen moet hij zich aanpassen.

Vervolgens gebeurde er naar mijn gevoel helemaal niets meer in de film (overigens daarvoor ook niet). Het is Coppola gelukt om zelf het rijden in een Ferrari er heel erg saai uit te laten zien. Johny Marco en zijn dochter doen allerlei dingen, maar blijkbaar zonder doel. Het gevoel bekruipte me dat ik alleen maar getuige was van de dingen die ze samen deden, zonder dat dit een diepere bedoeling heeft. De film leek geen doel te hebben, behalve om je als kijker net zo verveeld te voelen als de hoofdpersoon en daarin slaagde de film.

Somewhere stelde zeer teleur en kon me totaal niet boeien. Een film die je dus kunt overslaan en in plaats daarvan kan je beter Lost in Translation kijken.

Score: 4