Alamar lijkt qua setup verschrikkelijk veel op het eerder gereviewde Somewhere. In deze film draait het ook om een vader die gescheiden is en een tijdje voor zijn kind (in dit geval zijn zoontje) moet zorgen. Is Alamar de film die Somewhere had moeten zijn of kan je deze film ook beter overslaan?
De vader gaat met zijn zoontje naar een exotische locatie, waar zijn vader zijn leven al vissend doorbrengt. Zijn huis staat op palen in het water en de band met de natuur is dan ook heel erg nauw. Ze gaan samen met de vader mee om vis te vangen en te verkopen en alle andere dingen die hij dagelijks doet.
De film heeft net zo weinig verhaal als Somewhere, maar toch wist deze film me wel te boeien. Redenen hiervoor zijn onder andere de locatie, op het water met mooie beelden van de koraalriffen waarbij je als kijker ziet hoe mensen in die omgeving leven, maar ook de manier waarop het geheel geschoten is. Het geheel lijkt meer op een documentaire dan op een film. Het gemis van een echt verhaal stoort niet en de film heeft een aantal bijzondere momenten, zoals wanneer een vogel de familie bezoekt en ze een tijdje volgt.
Alamar is niet een film voor iedereen, maar als je het gevoel wilt krijgen van hoe het voelt om een tijdje op en in het water te leven met als achtergrond een prachtige natuur dan is Alamar de film die je moet kijken.
