Primer (2004) – Recensie

Je hebt van die films, die je enkele keren moet bekijken voordat je ze begint te snappen. Voorbeelden zijn films als Donnie Darko en Memento. Sommige mensen noemen dit “mindfuck” films, aangezien je flink je hersenen moet pijnigen om te begrijpen wat de filmmaker met de film wilde zeggen. Het is een genre waar je van moet houden, aangezien je vaak nog dagen later zit nadenken over wat er allemaal gebeurde. Zelf ben ik daar een groot fan van en ook Primer behoort tot het genre.

De film begint met vier vrienden die druk bezig zijn in een garage, ze hebben zeer technische gesprekken die je niet zal kunnen volgen tenzij je goed in natuurkunde bent en je hebt geen idee waar ze aan werken. Uiteindelijk vinden ze iets dat er uitziet als een doos, maar ook zelf lijken ze geen idee te hebben wat het is. Door experimentatie vinden ze uit wat de doos kan en het duurt niet lang voordat je hersenen geprikkeld worden om heel erg op te letten en je aan het proberen bent orde in het verhaal te scheppen. De kans is echter klein dat dit zal lukken. Regisseur Shane Carruth heeft ook zelf aangegeven dat hij expres een essentieel deel uit het verhaal heeft weggelaten waardoor het geheel op verschillende manieren kan worden geïnterpreteerd.

De film is gemaakt met een budget van slechts 7000 dollar, maar er is geen moment dat je dat aan de film ziet. Er wordt gebruik gemaakt van verschillende locaties en een beperkt aantal effectieve effectshots. Het acteerwerk, van de verder onbekende cast, is uitstekend. Aan het eind van de film zal deze graag of nog een keer willen zien of met iemand anders willen bespreken om je maar enigszins houvast en uitleg te bieden. Als je fan van de eerder genoemde films bent dan mag je Primer ook zeker niet missen.