Wanneer je de namen Claw, Earsnot, Jase, NM, Saber en Toomer hoort zullen maar weinig mensen een idee hebben over wie je het hebt. Het zouden cartoon of videogame karakters kunnen zijn. Zelf zeiden de namen me ook niets, maar het zijn stuk voor stuk graffiti artiesten die aan het woord komen in deze documentaire over graffiti cultuur.
De persoonlijkheden van de verschillende artiesten zijn interessant. Zo is Claw één van de bekendste namen in het westen van de US en heeft ze inmiddels een succesvol kledingmerk op weten te zetten. Jase is geobsedeerd door treinen en heeft over de jaren zoveel treinen getagged (hij doet er tientallen gedurende een nacht) dat er bijna op elke trein die langs komt wel minstens één of twee wagons zijn waar z’n naam op staat. Alle interviews zijn zeer open. Zo vertelt Earsnot dat hij zeer veel steelt (de camera volgt hem zelfs terwijl hij dit doet). Het mooie is ook dat de ouders ook aan het woord komen en hun mening geven over de graffiti van hun kinderen.
Dat niet iedereen graffiti waardeert komt aan bod in de vorm van Joe Connoly (die zichzelf The Graffiti Guerrila noemt). Hij heeft van het bestrijden van graffiti een dagtaak gemaakt en rijdt met een kofferbak vol met verf de stad door om elke plek over te verven waarop hij het ziet. Hij maakt duidelijk dat wanneer er ergens getagged wordt dat dit het begin is van meer graffiti, waarna zo’n gebied langzaam over wordt genomen door ontsierende graffiti, waardoor ook het levensgenot van de mensen in die buurt omlaag gaat. Het is een filosofie waar ik me wel in kan vinden.
Persoonlijk kan ik de schoonheid van een grote piece wel waarderen maar de plekken waarop niet altijd. Wat betreft tags, dat is gewoon vervuiling. Na het zien van verschillende documentaires over het onderwerp hoor je vaak van de mensen die taggen dat reclame in de openbare ruimte net zoveel vervuiling is. Dat is misschien wel het geval, maar het is iets wat geaccepteerd is en waar mensen zich niet aan storen. Zou je zelf liever in een metro zitten die helemaal volgekalkt is of een schone metro met wat reclame?
Wat ook je mening is van graffiti, documentairemaker Doug Pray (Art & Copy) slaagt er met Infamy wel in om een blik te geven in de levens van de verschillende artiesten, hun drijfveren te laten zien en vooral duidelijk te maken dat je met een spuitbus met verf ook verschrikkelijk mooie en indrukwekkende kunstwerken kan maken.
Pingback: Style Wars (1984) « Filmkijker