Films en documentaires in het bijzonder zijn vaak heerlijke momentopnames die een bepaalde tijdsperiode laten zien. Je gaat terug in de tijd en ziet het straatbeeld en de mode van toen. Style Wars is zo’n tijdscapsule die twee dingen als onderwerp heeft het begin van B-Boying en de strijd van de stad New York tegen graffiti en de reactie van de artiesten op deze stappen.
De metro’s in New York stonden in de jaren zeventig en tachtig vol met graffiti. Er waren pieces die een heel metrostel besloegen, maar ook de binnenkant bleef niet ongemoeid. Regisseurs Henry Chalfant en Tony Silver richtten hun camera op de officials van de stad, zoals de burgemeester en politie, maar interviewde ook de graffiti artiesten. Wat meteen opvalt is hoe jong ze vaak zijn en met hoeveel passie ze over hun hobby praten. Ze vertellen over de spanning van het ergens naar binnen gaan en de voldoening als ze een metro voorbij zien komen met hun naam. Naast de artiesten komen er (net zoals in Infamy) ook ouders aan het woord. Natuurlijk begrijpen deze niet altijd waarom hun kinderen het doen, maar tegelijkertijd weten ze dat ze er bijzonder weinig tegen kunnen doen.
Tussen de stukken over graffiti komen ook B-Boys aan het woord, zoals een hele jonge Crazy Legs die laat zien wat hij kan. Daarnaast komt er ook een battle met een rivaliserende groep in beeld. Het mooie aan zowel de graffiti als het breakdancen is dat het jongeren uit allerlei gebieden en afkomsten bij elkaar brengt en het puur om de kunst van het spuiten of dansen gaat.
Style Wars is nostalgie ten top en heerlijk om te kijken. Style Wars is één van de eerste documentaires over beide onderwerpen en daarom zeker het kijken waard als je enigszins interesse in de onderwerpen hebt.
Score: 7