A Tribe Called Quest was tijdens de jaren negentig één van de grootste hip hop groepen die diverse hits had. Nummers zoals “Can I Kick It”, “I left my wallet in El Segundo” en “Scenario (feat. Busta Rhymes”. De groep viel in 1998 uit elkaar en kwam zo af en toe samen voor wat optredens. Ze hebben echter nooit meer een album uitgebracht. Michael Rapaport maakte een documentaire over de groep, met interviews met alle bandleden en een registratie van een optreden tijdens de Rock the Bells concerten (die ze deden omdat Phife Dawg geld nodig had om zijn suikerziekte te behandelen). Het geeft inzicht in de redenen van hun succes, maar ook waarom ze uit elkaar zijn gegaan.
Alhoewel ik zelf een groot fan ben van hip hop heb ik nooit echt veel naar ze geluisterd. Ik ken hun hits, maar verder luisterde ik liever naar andere artiesten. Deze film geeft een goed overzicht van de redenen waarom ze zo populair zijn geworden. Diverse andere artiesten, zoals Pharrell, de Beastie Boys en Kanye West vertellen wat het impact van hun muziek is geweest.
Het meest interessant zijn echter de momenten waarin de bandleden aan het woord zijn. Het wordt al snel duidelijk dat er bij sommige leden veel diepgewortelde frustraties zijn. Dit is vooral het gevoel bij Phife Dawg en Q-Tip. De camera’s zijn aanwezig als de twee net voor een optreden ruzie met elkaar hebben en dat is geen prettige situatie. Net zoals bij de King of Kong is er altijd eentje die als de “bad guy” wordt afgeschilderd en in dit geval is dat Q-Tip. Hij wordt neergezet als een perfectionist die er niet voor terugdeinst om dingen te wijzigen in de muziek zonder dit met de anderen te overleggen. Dat soort dingen kan na een aantal jaar tot spanning leiden. Het is echter de dynamiek van een band en lijkt niet te vermijden te zijn, zoals te zien is in de documentaire over Metallica, Some Kind of Monster. Het is ook één van de redenen waarom Q-Tip zichzelf van deze documentaire heeft gedistantieerd.
Beats Rhymes & Life: The Travels of a Tribe Called Quest biedt de kijker niet alleen historie en frictie, maar ook emotionele momenten, zoals de vrouw van Phife Dawg die bereid is om alles te doen voor haar man om z’n leven te redden. Als je van de band houdt dan is het een documentaire die je niet mag missen, maar ook als dat niet het geval is, is het de moeite waard.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=bbCT6_HAOmM]