Super 8 (2011)

Toen ik opgroeide keek ik lang niet zo veel films als ik nu doe. Het aantal per jaar was waarschijnlijk op twee handen te tellen. Eén van de films die ik destijds wel heb gekeken was E.T. en het is de eerste film waarbij ik als kind moest huilen op het moment dat E.T. stervende was. Spielberg liet zien dat hij een meester is in film magie and als kind kon je je verplaatsen in de gevoelens die de kinderen in de film hadden. Je voelde die band. Ik heb destijds weinig van de andere films gezien waarin een groep van kinderen een hoofdrol spelen en heb pas recentlijk films als The Goonies en Stand By Me gezien. Ze bezitten allemaal dat gevoel van avontuur en een geheim bewaren waar ouders niet achter mogen komen.

Het is duidelijk dat J.J. Abrams inspiratie uit dit soort films heeft gehaald toen hij Super 8 schreef en regisseerde. Het vertelt het verhaal van een groep kinderen die eind jaren zeventig in een klein Amerikaans stadje wonen. Ze gaan ‘s nachts stiekem naar buiten om een zombie film te maken en zijn getuige van een groot treinongeluk. Na dit ongeluk veranderd er opeens veel in hun stadje. De film is geproduceerd door Steven Spielberg (die ook hielp bij het verhaal), maar de vraag is of J.J.Abrams dezelfde magie als Spielberg op het doek weet te toveren?

De film vertoont sterke gelijkenissen met Spielberg films als E.T. and Close Encounters of the Third Kind. De film speelt zich in dezelfde tijd af, de hoofdrollen worden gespeeld door een groep kinderen die dicht bij de pubertijd zijn en langzaam hun eerste stappen naar onafhankelijkheid aan het nemen zijn in de veiligheid van hun kleine stadje. Elk kind heeft zijn/haar eigen karakteristieken (één is geobsedeerd met het opblazen van dingen, een andere denk aan bijna niets anders dan films maken en de volgende is heel snel bang). Het resultaat is een leuke groep om naar te kijken. Het acteerwerk is prima en ze weten de film te dragen. Abrams zorgt er voor dat je ze allemaal een beetje kent voordat de film in de volgende versnelling wordt gezet wanneer het treinongeluk gebeurt en militairen de stad binnen beginnen te stromen.

Het zou natuurlijk geen Abrams film zijn als hij gebruik zou maken van zijn beroemde/beruchte lens flares (waarbij hij direct een lamp de camera in laat schijnen waardoor je een lichtstreep te zien krijgt) een aantal maal. Het irriteerde me slechts één keer, maar het was een stuk minder in vergelijking met Star Trek. Zoals hij al heeft bewezen met Lost, is Abrams een meester in het verzinnen van mysteries en laat het publiek heel lang niet zien wat er in de trein zit. Je ziet alleen de reactie van mensen op de dingen die gebeuren en houdt de kinderen als onderwerp. Die zien de situatie als een grote kans om een betere zombie films te maken met militairen en helikopters die ze als achtergrond kunnen gebruiken (“Production value!” zoals één van hen schreeuwt). De film biedt een goede mix van spanning, emotie en humor. Je zal diverse malen op het puntje van je stoel zitten.

Weet Abrams het nivo van Spielberg te halen? Ik zou deze film een volwassen versie van E.T. noemen, gemixed met een klein beetje Alien aangezien er een aantal gewelddadige stukken in zitten die niet geschikt zijn voor kinderen.
Super 8 is een entertainende achtbaanrit die me enkele malen liet voelen alsof ik weer in de tachtiger jaren leefde en dat is reden genoeg om deze film aan te raden (ook al blijven de Spielberg films beter).

Score: 9