Midnight in Paris (2011) – Recensie

Woody Allen maakt al lange tijd films. Zijn eerste film,What’s up, Tiger Lily?, maakte hij in 1966 en 35 jaar later weet hij nog steeds bijna jaarlijks een film af te leveren. Zijn humor vind ik niet altijd leuk, maar zo af en toe kijk ik wel naar een film van hem. Is Midnight in Paris het kijken waard?

Gil (Owen Wilson) is script schrijver in Hollywood en hij gaat samen met zijn vriendin Inez (Rachel McAdams) en haar ouders naar Parijs om van de cultuur te genieten. Gil heeft er altijd van gedroomd om in Parijs te wonen en daar een boek te schrijven omdat hij geïnspireerd wordt door de stad. Zijn vriendin deelt dat gevoel niet en lijkt meer geïnteresseerd te zijn in Paul (Michael Sheen), een goede vriend die heel erg trots is op zijn kennis over wijnen en kunst en geen kans mist dat te etaleren. Na een wijnproef avond wil Inez terug naar het hotel, maar Gil besluit niet mee te gaan. Hij wil op ontdekkingsreis door de straten van zijn droomstad. Bij z’n wandeling ondervindt hij letterlijk de magie van de stad wanneer hij op een plek komt waar hij nooit van had durven dromen.

Allen slaagt er in om zijn film te injecteren met een gevoel van verwondering die z’n effect niet allen op Gil heeft, maar ook op de kijker. Owen Wilson weet dat gevoel zo goed uit te drukken dat je compleet met hem meeleeft terwijl hij volop geniet van wat er met hem gebeurt. De sets zien er fantastisch uit en ook de manier waarop de karakters gekleed zijn zorgen er voor dat Parijs er magisch uit ziet. De film bevat veel bekende karakters die niet iedereen zal kennen en waardoor je hier en daar een grap mist, maar dat is totaal geen probleem.

De beste manier om Midnight in Paris te beschrijven is als een charmante film en dat is de reden waarom het me persoonlijk voor zich wist te winnen. Het zijn dit soort films waarom ik zoveel van films hou. Of je nu wel of geen fan van Woody Allen bent, hij heeft een zeer goede film afgeleverd die het kijken meer dan waard is.