Het lijkt er op of er de laatste jaren niet zo veel rechtbank dramas gemaakt worden als in de jaren negentig en daarvoor. De laatste film die ik me kan herinneren is The Lincoln Lawyer, maar kan geen films daarvoor opnoemen. Ze kunnen zeer spannend zijn om te kijken omdat het verbale veldslagen zijn, waarbij advocaten als gladiatoren elkaar bevechten met woorden en bewijzen. Ik hou van films als A Few Good Man, Judgement At Nuremberg en 12 Angry Men en keek dan ook uit naar Sidney Lumet’s The Verdict, met Paul Newman in de hoofdrol.
Paul Newman is Frank Galvin, een advocaat die moeite heeft om klanten te trekken. Hij drinkt en gaat zelfs naar begrafenissen toe om te kijken of hij daar werk kan vinden. Hij is nog steeds vrienden met een advocaat waar hij vroeger mee samenwerkte (gespeeld door Jack Warden) die een makkelijke zaak voor hem heeft.
Galvin besluit uit principe om niet te kiezen voor het probleem buiten de rechtszaal op te lossen (de tegenpartij is bereid flink te betalen) omdat de zaak over een vrouw gaat die door een verkeerde medische procedure in een permanent coma geraakt is.
Zoals het gaat in dit type films moet Galvin er achter komen wat er echt gebeurd is en het juiste bewijs en de juiste getuigen vinden om te kunnen winnen. Het is heerlijk om dat te zien, maar het leukst is natuurlijk het vuurwerk in de rechtszaal. James Mason is prima als de advocaat van de verdediging en ik moet toegeven dat ik stiekem hoopte dat hij zou winnen omdat hij zijn zaak zo goed voorbereid.
Terwijl ik zat te kijken wist ik bijna zeker dat ik de film een hoge score zou geven, totdat het einde dat voor mij verpestte. Als je niet wil lezen waarom kan je nu beter stoppen met lezen. Newman’s karakter heeft wat bweijs dat een fout is gemaakt door het ziekenhuis, maar de rechter beslist dat de jury deze informatie niet mag gebruiken. Wanneer hij zijn slotpleidooi houdt heeft hij het over het rechtssysteem en dat niemand ze kan vertellen wat ze moeten kiezen, omdat zij op dat moment het recht zijn. Het komt er op neer dat hij zegt dat ze niet naar het bewijs moeten kijken maar hun gevoel moeten volgen, wat ze uiteindelijk doen. Het is misschien een mooi einde voor een film, maar het is natuurlijk iets wat in het echt niet zou kunnen gebeuren omdat de tegenpartij meteen in beroep zou gaan. Het gevoel dat Galvin wint is dus een vals gevoel en sloeg nergens op. Als het einde anders was zou ik de film makkelijk een 8 geven, maar nu krijgt deze film:
Score: 6