Mijn Filmjaar: 2011

Met weer een jaar achter de rug en een nieuw jaar dat gestart is, is de tijd weer aangebroken om terug te kijken. Met de geboorte van m’n dochter in Juli was het één van de meest memorabele jaren in m’n leven. Het was ook een goed filmjaar en het restulteerde in een aantal uitstekende films. Tijd om terug te kijken.

De statistieken
Ik hou elk jaar bij hoeveel films ik kijk en het aantal is dit jaar nog hoger dan vorig jaar. Het totaal is 340 films (bijna allemaal staan in het bovenstaande plaatje, dat klikbaar is voor een grotere versie), met een gemiddelde van een film elke 1,07 dag. Het komt neer op 34334 minuten of 572,23 uren or 23,84 dagen aan film voor 2011.

De Filmkijker tienen
Tussen die films waren er 6 die een 10/10 hebben gekregen:

Life is Beautiful
Dear Zachary: A Letter to a Son About His Father (2008)
Nuovo Cinema Paradiso (1988)
Schindler’s List (1993)
Witness for the Prosecution (1957)
Indiana Jones and the Last Crusade (1989) (hiervoor heb ik geen review geschreven)

De meest teleurstellende films
Dit jaar waren er ook een aantal films waar ik hoge verwachtingen van had, maar die uiteindelijk daar ver onder scoorden. Ik keek uit naar Sucker Punch en The Hangover 2, maar bij beide films dacht ik een paar keer aan het opstaan om de bioscoop te verlaten. Andere films waar ik niet van kon genieten waren Your Highness and Mars Needs Moms. Mocht je je afvragen wat de slechtste film was die ik het afgelopen jaar gezien heb, dan is dit de 2010 film The Bill Collector, waarin Danny Trejo een cameo heeft. Het verhaal was niet grappig en zo slecht dat ik me nog steeds afvraag waarom ik het heb uitgekeken. Als ik de trailer had gekeken had het slechte acteren alleen al me er van weerhouden de film te kijken:

IMDB top 250
In 2011 had ik mezelf als doel gezet om ten minste 200 van de 250 films in the IMDB top 250 te kijken voor het einde van het jaar. Dat is me net niet gelukt (omdat de lijst regelmatig verandert), maar ben er in de buurt gekomen (198 op het moment).

Filmkijker
Het is ook een goed jaar voor de site geweest en ik wil iedereen bedanken voor het lezen en reacties, het is de belangrijkste reden dat ik het blijf doen. “De vele gezichten van…” blijkt een populair segment te zijn geworden en ik zal er dit jaar dan ook mee doorgaan.

2011: Top 10

Natuurlijk hoort bij een terugblik ook een top 10 lijst. Het gaat hierbij om mijn favoriete films. Het zijn misschien niet allemaal de beste films die uit zijn gekomen, maar wel degenen waar ik het meest van heb genoten. Er zijn veel films die ik nog niet heb gezien, maar dat zal in de loop van het jaar wel veranderen. Een aantal films hebben het net niet gered, maar moeten wel genoemd worden zoals The Guard, The Ides of March, Incendies en Let’s Talk About Kevin.

De Top 10:

Deze film laat zien dat het mogelijk is om een fantastische documentaire over het menselijk leven te maken dat geheel bestaat uit beelden die gemaakt zijn door YouTube gebruikers. Het ziet er prachtig uit en het vertelt veel gedenkwaardige verhalen over verschillende aspecten van het leven. Het heeft misschien niet de aandacht gehad die het verdient omdat het in opdracht van YouTube gemaakt is, maar het is een film die je moet hebben gezien. Helemaal omdat je ‘m meteen kan kijken, gratis, op YouTube:

Het afgelopen jaar had maar weinig animatiefilms die me bij zijn gebleven. Cars 2 stelde teleur en zelf Arrietty (van Studio Ghibli) wist me niet zo veel te verbazen als Rango deed. Het ziet er prachtig uit (ook zijn de karakters zelf lelijk) en ILM laten zien dat de M in hun naam echt voor Magie staat.

Ik had eigenlijk niets over deze film gehoord voordat ik ‘m zag en m’n verwachtingen waren ook niet hoog. Het is een film over MMA (mixed martial arts) en ik dacht dat het een rauwe film zou zijn die niet echt interessant zou zijn. Als er andere acteurs in hadden gespeeld, dan had ik ‘m waarschijnlijk niet gekeken, maar ik werd blij verrast. Het heeft misschien veel cliches, maar wanneer het op deze manier in beeld wordt gebracht maakt dat niet uit. Het is de enige film dit jaar waarbij ik moeite had om niet uit m’n stoel te springen omdat ik zo met de karakters meeleefde.

Dit is een film die me weer een stuk jonger liet voelen. Zoals ik het in m’n review beschreef: “Super 8 is een entertainende achtbaanrit die me enkele malen liet voelen alsof ik weer in de tachtiger jaren leefde”. Het heeft ook dat klassieke Spielberg gevoel alhoewel Abrams er z’n eigen draai aan heeft gegeven.

Waarschijnlijk de film die de meeste mensen verbaasde met z’n kwaliteit. Er werden veel grapjes over de naam gemaakt, maar het bleek één van de beste blockbusters van het jaar te zijn, mede dankzij Andy Serkis en WETA. Het vertelt een boeiend en emotioneel verhaal over hoe de apen langzaam opstandig worden. Als het vervolg dezelfde kwaliteit weet vast te houden dan ben ik er zeker van dat die film ook in een toekomstige top 10 zal belanden.

Kijkend naar de rest van de top 10 lijkt dit de meest simpele film te zijn. Woody Allen lijkt het bijna magische verhaal, over een man die door Parijs loopt en inspirerende mensen ontmoet, moeiteloos op het doek te toveren.

Een verfrissende aanpak van het “ruimtewezens vallen de aarde aan” genre met een jonge cast, veel humor en een originele setting in één van de buitenwijken van Londen.

Ik ben een groot actiefan en dit moderne sprookje over een jong meisje dat in aanraking komt met de grote boze wereld weet die actie te geven. Saoirse Ronan speelt Hanna en doet dat voortreffelijk. Overtuigend laat ze zien hoe Hanna zich verwonderd over de zaken die wij normaal vinden. Daarnaast kan ze iedereen aan als dat moet. Eén van m’n favoriete actrices van het moment en ik kijk dan ook uit naar andere films waar ze in speelt.

Het boeit me eigenlijk niet wat acteurs of een regisseurs doen wanneer ze geen films maken. De hele ophef over de uitspraken van Lars von Trier in Cannes is dan ook grotendeels aan mij voorbij gegaan. De film die hij heeft gemaakt is waarover gepraat moet worden. Het is een heel droefgeestige film. De opening laat al zien wat er gebeurt, maar dit verpest het verhaal niet, het draagt juist bij aan het gevoel dat alles wat er gaat gebeuren niet te vermijden is. De beelden blijven je bij (in het bijzonder de slow motion aan het begin) en de muziek past perfect bij de film. Het zet je aan tot nadenken over wat je zelf in zo’n situatie zou doen en wat er nu echt belangrijk is in het leven.

Deze film weet de kijker te schokken en doet dat op voortreffelijke wijze. Het is een horror film die niet eng is, maar die je langzaam, door de origine van het verhaal stukje bij beetje te tonen, laat schrikken. Maanden nadat ik ‘m op het PAC festival zag herinner ik me deze film nog steeds het sterkst en daarom verdient deze film de eerste plaats.

Ik wil iedereen een gelukkig 2012 toewensen, met natuurlijk veel kijkplezier!

Er zijn veel films die in 2011 uitkwamen die ik nog niet gezien heb. Welke mag ik niet missen? Ben je het een met m’n keuzes voor de top 10? Wat is je persoonlijk top 10 voor 2011?