Heb je soms het gevoel bij bepaalde films dat het je erg sterk aan een andere film doet denken of dezelfde stijl heeft als een bekende regisseur?
Het is iets wat we allemaal een keer hebben en hoe meer films je kijkt hoe vaker je dat gevoel hebt. Het lijkt er erg sterk op dat regisseur Aaron Harvey een heleboel Quentin Tarantino films gezien heeft. Met de focus op veel dialogen, een verhaal dat niet lineair verteld wordt, muziek die vergelijkbaar is, stijl die aan grindhouse doet denken en een aantal zeer geweldadige scènes biedt Catch .44 veel van hetzelfde. Lukt het om hetzelfde nivo te bereiken als de films waar de inspiratie vandaan lijkt te komen?
Het verhaal van Catch .44 draait om Tes (Malin Akerman), Sara (Reila Aphrodite) en Kara (Nikki Reed) die allemaal voor Mel (Bruce Willis) werken en ze opdrachten geeft. Eén van die opdrachten is om een drugstransport te onderscheppen. Ze arriveren laat op de plek en lijken de overhandiging te hebben gemist, waarna ze besluiten informatie te vragen aan de vrouw door hun pistolen te gebruiken. De zaken verlopen echter niet volgens plan en de rest van de film vertelt wat er voor en na deze situatie gebeurt.
De cast is goed met Malin Akerman als de hoofdpersoon. Bruce Willis heeft slechts een beperkt aantal scènes en was niet echt heel opvallend. M’n favoriet was echter Forest Whitaker en hij is echt de reden om deze film te kijken omdat hij laat zien hoe veelzijdig hij kan zijn en was een groot fan van z’n karakter.
Catch .44 was een vermakelijke film, ook al leunt hij zwaar op de stijl van anderen. Het is een iets slechtere kopie van een Tarantino film, maar leuk om te zien als je daar langs kan kijken.
