Project Nim was een documentaire waar ik zeer naar uitkeek. Het onderwerp van deze film is chimpansee Nim, die het onderwerp was van een belangrijk experiment om er achter te komen of mensapen taal konden leren als ze op dezelfde manier opgevoed werden als een normaal kind.
Als je de documentaire Man on Wire gezien hebt (die overigens vaak spannender is dan de gemiddelde actiefilm) dan herken je de stijl van regisseur James Marsh meteen. Soms maakt hij gebruik van zaken die nagespeeld zijn, maar hij mixt het met archiefbeelden. Hij slaagt er in om een boeiend verhaal te vertellen waarbij hij veel mensen interviewt die bij het experiment betrokken waren. Ze vertellen hoe de baby chimpansee bij z’n moeder weggehaald werd en meteen bij een familie met verschillende kinderen werd geplaats. Het is bijna schokkend om er achter te komen dat ze totaal niet wisten hoe je met dit dier om moest gaan en hem gewoon als normaal kind behandelden. Het was zelfs zo extreem dat z’n nieuwe moeder hem borstvoeding gaf.
Het project werd geleid door Herbert Terrace, een professor van de Columbia universiteit die, naarmate het verhaal verder gaat, steeds meer een controversieel persoon wordt. Ook hij word geïnterviewd, waardoor er een compleet beeld ontstaat. Het zielige aan het verhaal van Nim is dat toen hij ouder werd en gedrag van volwassen chimpansees liet zien dat het niet meer mogelijk was om hem onder controle te houden (sommige geïnterviewden hebben de littekens om dat te bewijzen) en het was zielig om hem uiteindelijk te zien belanden op een plek waar er medisch onderzoek plaatsvond.
Project Nim is een zeer boeiende documentaire over wat we aan chimpansees kunnen leren. Het laat ook zien wat de mensen die betrokken waren er over denken en hoe ze hun tijd met Nim herinneren. Als kijker geef je om Nim als je ziet wat hij heeft meegemaakt. Eén van de betere documentaires in het afgelopen jaar.
