Intouchables (2011) – Recensie

Een tijdje geleden bezocht ik het PAC festival dat regelmatig door Pathe georganiseerd wordt. Er worden kwaliteitsfilms getoond die in de daarop volgende maanden zullen verschijnen in de bioscopen. Eén van de vijf films die vertoond werd was Intouchables. Een Franse film waar ik nog niet eerder van gehoord had en die gebaseerd is op een waar verhaal.

Philippe (François Cluzet) is een verlamde man die op zoek is naar een nieuwe assistent om hem te helpen met z’n dagelijkse zorg. Driss (Omar Sy) is een crimineel uit één van de buitenwijken van Parijs. Hij komt net uit de gevangenis en besluit om te solliciteren, ook al weet hij dat hij de baan toch niet zal krijgen. Wel weet hij dat hij door die sollicitatie zeker is van z’n uitkering.
Philippe vraagt hem om de volgende dag terug te komen en hem de baan te geven. De film laat zien hoe deze twee mensen met een compleet andere achtergrond elkaar heel veel te leren hebben over het leven.

Alhoewel het verhaal op echte gebeurtenissen is gebaseerd betekent dit niet dat het een droog verhaal is. De film bevat heel veel humor. Driss weet hoe hij kan genieten en twijfelt ook niet om te zeggen wat hij denkt. Hij behandelt Philippe niet als iemand die alleen z’n hoofd kan bewegen en vergeet soms zelfs dat Philippe verlamd is. Grapjes maken over het feit dat hij niet kan bewegen is ook een bron van hilariteit.
Philippe probeert aan Driss andere zaken te laten zien waar hij nog nooit mee in aanraking is gekomen zoals bijvoorbeeld kunst.

François Cluzet en Omar Sy vormen een uniek duo waar je als kijker de chemie duidelijk voelt en dat is exact de reden waarom de film zo goed werkt. Sy slaagt er in om zijn karakter iemand te maken waar je met genot naar kijkt. Hij is aardig, maar ook geloofwaardig en zijn interacties met Cluzet zijn in mijn ogen klassieke filmmomenten.
Het verhaal heeft een hart, drama en komedie zonder op enig moment voorspelbaar te worden, waardoor het geheel fris aanvoelt.

Ik hoop dat deze film door meer mensen ontdekt zal worden, want hij is de moeite waard. Ik twijfel er niet aan dat deze film aan het einde van het jaar in m’n top 10 lijst van favorieten zal eindigen.