The Muppets maken een klein deel uit van m’n herinneringen toen ik een stuk jonger was. The Muppet Show werd van 1976 to 1983 door de KRO uitgezonden. Nu heb ik het niet vanaf het begin gekeken, maar weet zeker dat ik het in de jaren tachtig wekelijks keek. Ik genoot altijd van de show en keek uit om te zien wat er ging gebeuren als Gonzo op z’n trompet wilde blazen. De Muppet Babies tekenfilms waren ook erg vermakelijk.
Destijds heb ik bijna geen Muppet films gezien (behalve Muppet Christmas Carol en Muppets From Space die ik leuk vond), maar heb de afgelopen tijd alle oudere voor het eerst gezien. Ik ben geen film van de nieuwere Muppet films (Treasure Island/Wizard of Oz en de andere kerstfilm), maar de eerste drie waren leuk. De Muppets zijn weer terug en de vraag is of deze film er in slaagt om me terug te brengen naar de jaren tachtig.
De film introduceert Walter en zijn broer Gary (Jason Segel). Het vreemde is dat Walter een Muppet is. Als hij eenmaal The Muppet Show op TV ziet wordt hij de grootste fan van ze en droomt er van ooit de Muppet Studio te kunnen bezoeken. Die kans doet zich voor wanneer Gary zijn vriendin Mary (Amy Adams) naar LA wil meenemen om te vieren dat ze een aantal jaar bij elkaar zijn. Hij vraagt Walter ook om mee te gaan. Natuurlijk bezoeken ze het Muppet theater en het lijkt er op alsof alle Muppet magie verdwenen is. Wanneer Walter hoort dat een olie baron op het punt staat de studio met de grond gelijk te maken vraagt hij aan z’n broer en Amy om hem te helpen de Muppets weer bij elkaar te krijgen en genoeg geld te verzamelen om het theater te redden.
Het duurt even voordat de Muppets zelf verschijnen. Tegen die tijd krijg je als kijker een aantal zing en dansnummers voorgeschoteld en persoonlijk kon ik daar niet van genieten. Op de een of andere manier voelde het clinisch aan en mist ik een kloppend hart waardoor je hetzelfde voelde. Nu heb ik geen problemen met liedjes in film, maar hier werkte het voor mij gewoon niet.
Het volgende probleem dat ik met deze film had was het feit dat de Muppets uit elkaar waren gegroeid. Dat is iets wat niet in de natuur van de Muppets zit die altijd bij elkaar en er voor elkaar zijn. Het voelde verkeerd dat Kermit al jaren alleen in een groot landhuis woonde zonder contact met de anderen te hebben. Dat hij weigerde om met Miss Piggy te praten klopte niet. Het betekende dat ik niet echt van de eerste helft van de film kon genieten. Er waren een aantal grappige momenten, maar m’n hart ging er niet sneller van kloppen. Het was pas toen ze een Muppet Show ging uitvoeren dat de magie van weleer terug leek te komen, waarvan een groot gedeelte waarschijnlijk een nostalgisch gevoel was.
The Muppets voelde maar gedeeltelijk aan als een Muppet film, aangezien ze niet het belangrijkste van de film waren en dat is jammer. Helemaal wanneer de relatie tussen Gary en Mary niet zo interessant in beeld gebracht is. De film biedt wel wat Muppet magie, maar niet genoeg om de film nog een keer te kijken. Ik was klaar om van de film te houden, maar helaas bleek dat niet mogelijk.
the muppets zijn cool
Pingback: Recensie: Muppets Most Wanted (2014) - De Filmkijker