Wreed, gewelddadig en angstaanjagend zijn de eerste dingen die me te binnen schieten als ik aan een Tyrannosaurus denk. Het is geen film die zich afspeelt in prehistorische tijden en het heeft niets met Jurassic Park te maken. Brutal, vicious and terrifying are the first things I think of when I think of a Tyrannosaur. This isn’t a movie set in prehistoric times and it doesn’t have any ties to Jurassic Park. De gedachten die ik heb bij een tyrannosaurus beschrijven het gevoel dat je krijgt bij deze film echter ook.
Wanneer Joseph (Peter Mullan) wordt geïntroduceerd in the openingsscène zien we dat hij ergens boos over is. Er borrelt zoveel woede in hem dat hij het loslaat op z’n hond, die het niet overleeft. Het is deze openingsscène die de toon zet voor de rest van de film. Joseph heeft een erg kort lontje, maar omdat hij net z’n trouwste vriend is kwijtgeraakt door z’n woede probeert hij het onder controle te houden en niet z’n instinct te volgen. Wanneer hij weer extreem boos is loopt hij een winkel in, waar hij Hannah (Olivia Colman) ontmoet. Ze slaagt er in om het een beetje te kalmeren door voor hem te bidden. Ze leren elkaar beter kennen en als kijker kom je er achter dat Hannag ook wat donkere geheimen heeft.
Dit is geen film die je makkelijk kijkt aangezien het een aantal zeer gewelddadige zaken laat zien. Het is moeilijk om sympathie te voelen voor Joseph, maar ergens hoop je dat het hem lukt z’n leven op orde te krijgen. Peter Mullan acteert voortreffelijk en weet pure woede op het scherm te laten zien. De film laat je echter ook in het hoofd van Hannah kijken en je begrijpt waarom ze bepaalde dingen doet. Acteur Eddie Marsan moet echter ook worden genoemd. Hij is puur kwaad in levende lijve en zijn karakter is er eentje die je met een passie zal haten. Tyrannosaur vertelt een zeer donker verhaal dat tot leven wordt gebracht door voortreffelijk acteerwerk en mag je zeker niet missen.
Score: 9