De reis door het bioscoopverleden gaat deze week verder met bioscoop Lumière. De bioscoop bevond zich op de kruising tussen de Lijnbaan en de Kruiskade. Het opende de deuren op 27 januari 1955
Lumiêre werd in 1974 verbouwd en kreeg toen 3 zalen (totaal 1279 zitplaatsen). In 1988 wordt het opnieuw gerenoveerd en wordt er nog een zaal toegevoegd.
Heropening op 29 juni 1988 van Lumière door Nada van Nie, nadat er anderhalf jaar is gerenoveerd:
De hal, waar het dringen geblazen was tijdens de pauzes:
Zaal 1 van bioscoop Lumière:
Zaal 2:
Zaal 3:
De laatste film die in Lumière draaide was The Pirates of the Carribean. Lumière sloot de deuren in 2003. Het is een bioscoop waar ik toen ik opgroeide waarschijnlijk de meeste films gezien heb en die ik met grote regelmaat op de zaterdagavond met vrienden bezocht. Het was tijdens de pauze altijd extreem druk buiten de zaal, omdat iedereen nieuwe versnaperingen wilde hebben.
Een blik in het verleden:
Meer lezen over de Rotterdamse bioscoopgeschiedenis? Steun De Filmkijker en bestel de onderstaande boeken bij Bol.com:
Bronnen:
“Fantasie, illusie en betovering, herinneringen aan Rotterdamse bioscopen” van Herman Romer
“Over stalles, Rotterdam en het witte doek en parket” van Henk Berg
Gemeentearchief Rotterdam
Historie Film- en Bioscoopbranche
Bekijk ook deze andere verdwenen bioscopen van Rotterdam:
[cgview tags=verdwenen size=small lightbox=0]
Pingback: De verdwenen bioscopen van Rotterdam: Thalia | Filmkijker
Het Lumière Theater was toen ik daar als operateur begon te werken op 15 september 1973 (2 dagen later werd ik 18 jaar) al voorzien van de 3 zalen. Het vroegere balkon van de originele zaal was afgesplitst en als zaal 2 in gebruik. Zaal 3 hing boven de grote foyer beneden.
In zaal 2 werd geprojekteerd met de Philips FP5’s die vroeger de grote zaal bedienden. In zaal 1 en 3 gebruikten we Ernemann projektoren. Speciaal was daarbij dat via een konstruktie met 2 spiegels in die zalen werd geprojekteerd omdat anders de hoofden van de bezoekers op het scherm te zien zouden zijn.
Later, tijdens de bouw van zaal 4 in een loze ruimte achter het scherm van zaal 1, werden de projektoren in zaal 1 vervangen door Bauer U4R-projektoren (net als die welke voor zaal 4 gebruikt zouden gaan worden) waartoe de kabinevloer werd verhoogd.
De openingsfilm van het nieuwe theater was trouwens The Bridge on the River Kwai (1957 – première Nederland: 21-03-1958)
Bedankt voor deze informatie. Blijken de gegevens uit m’n bronnen niet helemaal juist te zijn 🙂
Super.
Hier heb ik als kind voor het eerst De fliit met 6 smurfen gezien in Zaal 2. De meesten vonden daar geen bal aan, maar ik heb zo gelachen, dat de rest om mij zat te lachen.
Ik had later een Rotterdampas en kon toen voor de helft, jawel f.3,50 naar de film.
Ik zat soms na mijn werk na kantoor om 17:15 al in de Lumiëre.
Ik weet nog met de film The war of de Roses, dat ik de enige in de zaal was en ik in de pauze met de operateur een cola aan het drinken was en hij zei, “Als ik de film weer moet opstarten, dan zeg je het maar hoor”
Toen ik werkte kreeg de de smaak goed te pakken en tracteerde ik geregeld vrienden, om toch ook met hen maar zo veel mogelijk naar de bioscoop te kunnen.
In die tijd meesta in de Lumiëre.
Ja, het was de bioscoop waar ik volgens mij ook wel het meest heen ging met vrienden.
Hoewel ik er niet helemaal zeker van ben betwijfel ik of de openingsfilm van Lumière in 1955 ‘The Bridge on the River Kwai’ was. Ik meen dat Lunière met een operafilm opende. Hoe dan ook, een van de eerste films was ‘From here to eternity’, met Burt Lancaster, Montgomery Clift en Frank Sinatra. Dat was ook de eerste maal dat ik in Lumière kwam. Het is een film waarnaar ik nu nog met plezier kijk. In 1956, vroeg in het najaar, draaide ‘Rock around the Clock ‘ van Bill Haley and zijn Comets in Lumière. Het kwam toen zelfs van enig rumoer op de Kruiskade. Een van de andere films die ik er zag betrof ‘The Guns van Navaronne’ met Gregory Peck en David Niven, ook een film waarnaar ik nu nog met plezier kijk.
Dat zijn wel een aantal films die de tand des tijds hebben doorstaan.
Ik ben ook operateur geweest toen FRED VELLEKOOP weg ging ben ik er gekomen
ik liep een paar dagen mee met FRED ook met ED mijn vriend DOLF & MARKO