Fitzcarraldo (1982) – Recensie

Dit is een film waar ik een tijd geleden op een blog over las. De film is geregisseerd door Werner Herzog en dat alleen was al genoeg reden voor me om de film aan te schaffen toen ik de film in een winkel zag liggen. Had zin in de reis naar de Amazone, samen met een gekke (of briljante) opera fan genaamd Fitzcarraldo (gespeeld door Klaus Kinski)

Fitzcarraldo heeft een droom om een operagebouw midden in de jungle te bouwen. Om dat te doen heeft hij echter veel geld nodig dat hij niet heeft. In het gebied waar hij leeft zijn de rubber baronnen zeer machtig. Ze geven allemaal veel uit, maar willen hem geen geld lenen. Er is slechts één ding wat hij kan doen om z’n droom uit te laten komen en dat is om zelf een rubber baron te worden. Er is nog steeds land beschikbaar om te exploiteren. Het probleem is echter dat het bijna onmogelijk is om er te komen vanwege stroomversnellingen op de rivier. Een boot kan er niet doorheen varen. Fitzcarraldo heeft het briljante plan om er toch te komen door een andere rivier op te varen. Die rivier loopt parallel aan de andere rivier en op het punt waar de rivieren het meest dichtbij elkaar zijn wil hij de boot uit het water halen en over een berg heen trekken.

Het is een bizar verhaal dat door Herzog zelf geschreven is toen hij las over een man die dit echt gedaan had (die had de boot wel uit elkaar gehaald). Het is een indrukwekkende film wanneer je weet dat de boot ook echt over de heuvel getrokken is. Tijdens de productie waren er grote problemen, die aan bod zullen komen tijdens m’n review van de documentaire Burden of Dreams die gaat over het maken van deze film.

Fitzcarraldo laat zien dat een gedreven man dingen kan doen die onmogelijk lijken te zijn. Klaus Kinski, met z’n unieke uiterlijk, valt op en zorgt er voor dat je om z’n karakter geeft ook als dat karakter obsessief is. De film slaagt er in je de hitte en vochtigheid van het Amazone gebied te laten voelen.