Roger Lay, Jr. was de cinematograaf voor de documentaire 95 Miles To Go over een komedie tour van komiek/acteur Ray Romano. Hij heeft ook diverse film ge-edit en geregisseerd, waaronder z’n nieuwe documentaire Toy Masters, die later dit jaar zal verschijnen..
Als eerste bedankt dat je tijd vrij hebt gemaakt voor dit interview. Je werd gekozen om de tour van Ray Romano en Tom Caltabiano te filmen. Wat was je ervaring om met deze twee mannen mee te reizen? Ik begreep dat je nog niet klaar was met je studie.
Ik stond op het punt m’n film school af te maken toen deze kans om met Ray en Tom mee te gaan voorbij kwam. Ik zou graag een inspirerend verhaal willen vertellen dat Ray naar de USC Film School kwam en me er uit pikte om mee te gaan, maar dat is niet hoe het tot stand kwam. Ik kende zowel Ray als Tom al een jaar voordat de tour plaatsvond — als dat niet het geval zou zijn, dan zou Ray zich niet comfortabel voelen met het idee dat er iemand constant achter hem aan zou lopen met een camera tijdens elke moment van de tour.
Ik ontmoette Tom een jaar eerder op de USC film school — hij was er voor een zomercursus voor het regisseren van TV programma’s omdat hij de stap wilde maken van het schrijven naar het regisseren van Everybody Loves Raymond. Hij dacht dat het een goed idee was om een klas te volgen waar je leert met meer camera’s te werken voordat hij regisseren zou proberen. We zaten niet in dezelfde klas, maar door één van de leraren ontmoetten we elkaar en het klikte meteen. We hebben beide hetzelfde gevoel voor humor en houden allebei van jazz, dus we begonnen meer met elkaar op te trekken. Het duurde niet lang voordat hij me introduceerde aan Ray toen de show weer opgenomen moest worden. Toen ik een jaar later op zoek was naar een stageplek introduceerde hij me aan het productie team van Ray’s show en op hetzelfde moment kreeg hij het idee om te proberen de tour van Ray te documenteren. Alles viel dus een beetje op z’n plek. Het was echt een geval van op het juiste moment op de juiste plaats zijn en de vaardigheden bezitten om het te kunnen doen.
Je maakte deel uit van het productie team van Everybody Loves Raymond. Kan je daar iets over vertellen? Wat was je ervaring om voor zo’n show te werken?
Ik ging naar film school zonder diploma, maar had het geluk om m’n master in productie te kunnen halen bij Warner Brothers op de set van RAYMOND. Het was een zeer goed geoliede machine. De productie van de show verliep zo vlekkeloos op elke gebied en nivo dat ik er heel erg veel van heb geleerd. Het was een zegen dat ik daar meteen na filmschool heen kon. Het Het opende m’n ogen. Ik kreeg zo veel te zien over de verschillende aspecten van de industrie. Dingen die je op school niet leert. Ik denk dat dat één van de belangrijkste ervaringen geweest is voor m’n professionele ontwikkeling.
95 Miles to Go kwam uit in 2004. Het is nu acht jaar later en ik vroeg me af of je bepaalde zaken anders zou hebben gefilmd met de ervaring die je nu hebt?
Ik heb daar over de jaren heen veel over nagedacht. Elke keer als ik de film zie op een festival of toen het door HBO vertoond werd keek ik naar alle technische problemen en kleine imperfecties die ik zou willen verbeteren. Ik bleef denken dat wanneer ik bepaalde apparatuur waar ik nu meer van af weet of camera accesoires of een filmploeg zou hebben het er zoveel beter uit zou zien, maar als dat het geval zou zijn geweest dan zou de film niet zo intiem zijn geworden en zou Ray zicht niet op dezelfde manier gedragen. Simpelweg omdat hij nu in een auto zat met twee mannen die hij kende en vertrouwde. Misschien zou ik het er nu veel mooier en stijlvol uit laten zien, maar dat zou het niet beter maken. Het zou niet de eerlijkheid en het intieme gevoel hebben dat het nu heeft en uiteindelijk is dat het beste van de film.
De documentaire voelt erg aan als iets wat je nu ziet in reality shows. Denk je dat het z’n tijd vooruit was?
Ja, het was z’n tijd vooruit, absoluut. Toen we er voor het eerst aan dachten bestond het reality TV genre nog niet. Tegenwoordig kan bijna iedereen een reality show krijgen en het publiek zal het ook bekijken. De grote netwerken steunen nu op dit soort programma’s. Destijds hadden we de grootste ster op televisie als hoofdrolspeler in onze film. Toen we ons project voorlegden aan HBO zei één van de bazen van de documentaire afdeling dat niemand geïnteresseerd was in deze film en dat niemand het zou kijken, tenzij er iets heel bijzonders onderweg zou gebeuren, bijvoorbeeld wanneer Ray zou helpen met het ter wereld brengen van een baby. Dus het is redelijk verbazingwekkend om te zien hoe die houding veranderd is en hoeveel reality shows er nu zijn.
Waarom zouden mensen 95 Miles to Go moeten kijken?
Het is een vermakelijke film. Je zal van het begin tot einde lachen en je krijgt echt een gevoel wat het inhoudt om te reizen en tijd door te brengen met één van de meest getalenteerde komieken in de geschiedenis. Eén van de beste recensies die we kregen kwam van Daily Variety — de rescensent zei dat Ray in het echt grappiger is dan in Everybody Loves Raymond — en dat zegt wel iets.
Welke projecten kunnen we in de toekomst van je verwachten?
Later dit jaar komt er nog een documentaire van me uit, TOY MASTERS. Deze gaat over de rivaliteit tussen een aantal speelgoed ontwerpers met betrekking tot Mattel’s He-Man and the Master of the Universe actiefiguren lijn, die meer dan een miljard opbracht. Tijdens de San Diego Comic Con vorig jaar was de première van de trailer en mensen praten er veel over. Het wordt al “The Social Network” van de speelgoed industrie genoemd en wordt ook vergeleken met The King of Kong, wat een documentaire is waar ik erg van hou.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=9USEtUDgydw]
Daarnaast werk ik ook aan de “High Definition” restoratie van Star Trek The Next Generation. Ik maak deel uit van het productie team van de blu-ray sets en ik regisseer een aantal documentaires over het maken van de show en wat de show heeft betekent. De eerste blu-ray set komt in Juli uit en ben erg blij om deel uit te maken van dit project, waarvan we allemaal het gevoel hebben dat het historisch zal zijn omdat geen enkele andere serie zo’n complexe restoratie heeft gehad.
Ik heb ook recentelijk de productie afgerond van de documentaire The Table(Nostra: Filmkijker recensie kan je hier vinden) die nu beschikbaar is. Het is aangekocht door New Video Group en het heeft fantastische recensies gekregen. Het vertelt het verhaal van een groep filmmakers in Hollywood die elkaar helpen en wekelijks bij elkaar komen. Ze doen dat al 16 jaar lang en een aantal extreem getalenteerde mensen maken er deel van uit, zoals Guillermo Del Toro, George Takei, Armin Shimerman en Marc Zicree.
Daarnaast ontwikkel ik ook een nieuwe science fiction serie met Gary Goddard, die verantwoorkelijk was voor de productie van Terminator 2/3D een aantal andere baanbrekende projecten. We hopen dat we volgend jaar een pilot kunnen opnemen, dus het is een drukke, maar ook opwindende periode voor me op het moment. Je kan meer informatie over deze projecten vinden op de site van m’n productiebedrijf:www.urbanarchipelagofilms.com
Pingback: Mijn Filmjaar: 2012 « Filmkijker