Als de geschiedenis ons iets heeft geleerd, is het dat mensen makkelijk te manipuleren zijn. Je kan het zien aan de manier waarop een dictator langzaam de mensen om zich heen beïnvloed en uiteindelijk een heel land. Het gebeurt ook op een kleinere schaal, bijvoorbeeld zoals in de documentaire Jonestown: The Life and Death of Peoples Temple (2006) duidelijk wordt. Martha Marcy May Marlene laat zien hoe één persoon langzaam deel gaat uitmaken van een cult en wat dat psychisch met die persoon doet als deze er eenmaal uitgestapt is.
Martha (Elizabeth Olsen) is lid van een cult die wordt geleid door Patrick (John Hawkes). Aan het begin van de film zien we Martha ontsnappen, waarna ze haar zus (Sarah Paulson) belt, die haar komt ophalen en haar onderdak biedt. Martha wil niet vertellen wat er is gebeurd (ze vertelt haar zus iets anders), maar haar gedrag is vreemd te noemen en ze lijkt normale sociale normen vergeten te zijn. De film laat zien wat ze heeft meegemaakt, waardoor je haar langzaam begint te begrijpen.
Wat me opviel aan deze film was de manier waarop het ge-edit is. Er zijn naadloze overgangen tussen het verleden en heden, waardoor je begrijpt waarom Martha zoveel moeite heeft zich weer aan het “normale leven” aan te passen. Je voelt als kijker haar desorientatie. Elizabeth Olsen weet het karakter zeer overtuigend neer te zetten.
Dit is echter wel een film waar je van houdt of helemaal niets vind. Zelf val ik in het eerste kamp en had graag gezien dat de film nog langer zou zijn, omdat ik Martha nog beter wilde leren kennen.
Pingback: De vele gezichten van... Elizabeth Olsen - De Filmkijker