Er zijn van die films die er in slagen om gedurende de eerste paar minuten je aandacht te pakken en niet meer loslaten totdat ze eindigen. Een erg effectieve manier om dat te doen is om iets te laten zien aan het begin van de film wat pas tegen het einde terug komt. Dat weet Seven Pounds voortreffelijk te doen en ik zat dan ook aan het scherm gekluisterd te kijken naar dit verhaal over een erg unieke man.
Dit is een film die je het best kan zien zonder er iets vanaf te weten. Mocht je echter wel willen weten waar het over gaat dan kan ik vertellen dat Will Smith een vliegtuigbouwkundige/belastingagent speelt die al z’n zaken beslist op basis van de manier waarop de mensen zich gedragen richting hem en anderen. Tenminste, dat is waar het op lijkt. Naarmate de film echter vordert kom je er achter wat hij van plan is, terwijl het adembenemde begin in je achterhoofd is blijven hangen.
Will Smith speelt naar mijn mening z’n beste rol in deze film en zet een karakter neer die moeilijk te begrijpen is, maar tegelijkertijd voelt voor z’n medemens, aardig is maar ook kwetsbaar. Rosario Dawson schittert hier ook en haar chemie met Smith spat van het scherm. Misschien vinden sommigen de muziek af en toe te manipulatief om bepaalde gevoelens op te roepen, maar het werkte bij mij. Seven Pounds wist me te raken en is er eentje die je zeker een kans moet geven.
Pingback: Mijn Filmjaar: 2012 « Filmkijker