Vanaf het moment dat Killing Them Softly start, realiseer je je dat deze film anders is. Het geluid is desoriënterend, de overgangen onverwacht en terwijl je geluidsfragmenten hoort van de vorige presidentiële verkiezingen begin je j af te vragen of de film al is begonnen of dat je een trailer voor een andere film aan het kijken bent. Met als achtergrond de straten van New Orleans, waar bijna niemand meer lijkt te leven, vertelt deze film het verhaal over misdaad en mogelijk de huidige status van Amerika zelf. Een film die meteen opvalt en je meeneemt in de donkere wereld van gokken en huurmoordenaars.
Frankie (Scoot McNairy) en Russell (Ben Mendelsohn) zijn van plan een illegale goktent te overvallen. Hun plan lijkt perfect te zijn aangezien de eigenaar ervan (gespeeld door Ray Liotta) al een slechte reputatie heeft en z’n eigen tent een aantal jaren geleden zelf heeft laten overvallen. De overval betekent een schok voor het gokcircuit en een huurmoordenaar, in de vorm van Jackie Cogan (Brad Pitt), wordt ingezet om de daders te pakken. Hij is één van de beste op z’n vakgebied. Hij wordt door Driver (Richard Jenkins) geïnformeerd wat hij moet doen, wat resulteert in een opwindende en gewelddadige film die weet te verbazen, desoriënteren en je aan het lachen kan brengen.
Het is een film die visueel opvalt. Het is prachtig geschoten en er zijn twee scenes die opvallen. De één is waarin Russel drugs neemt en constant in en uit bewustzijn zweeft. Als kijker ervaar je hoe hij zich voelt, door fantastisch gebruik van beeld en geluid. De andere scene is waarin een moordpoging wordt gedaan en er in super slow motion elk detail getoond wordt.
Het acteerwerk is voortreffelijk en zelfs Scoot McNairy, die ik eerder in twee andere films gezien heb en waarvan ik geen fan was, weet hier te overtuigen. Samen met Ben Mendelsohn vormt hij een crimineel duo die je als kijker leert kennen door hun verhalen over hun dromen en ervaringen. Nog een acteur die opvalt is Gandolfini, die een huurmoordenaar speelt die niet zo goed meer is als hij vroeger was. Wanneer hij de camera deelt met Brad Pitt is het een plezier om naar te kijken.
Killing Them Softly voelt zoals gezegd anders aan en dat is in dit geval een compliment. De film geeft kritiek op de staat waarin Amerika zich op het moment bevindt en is een visueel spektakel dat je zeker niet mag missen.
