Er zijn van die gebeurtenissen die je nooit zal vergeten. Of het nu het overlijden is van een bekendheid (zoals Michael Jackson of Whitney Houston) of grotere zaken. 11 September 2001 is een voorbeeld waar de meesten meteen aan zullen denken, maar de tsunami op 26 december 2004 was ook een gedenkwaardig moment in de geschiedenis. Tijdens een tsunami vonden bijna 230.000 mensen de dood, een getal wat je niet kan bevatten. Deze film gaat over 1 familie tijdens deze gebeurtenis en is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van een Spaanse familie.
De familie in deze film is een Engelse. Henry (Ewan McGregor), Maria (Naomi Watts) en hun drie zonen hebben besloten om kerst in Thailand te vieren op een pas geopend resort. Het is een prachtige plek en hun eerste dag is het genieten, ze vieren samen kerst en hebben het gevoel of ze zich in paradijs bevinden. Dat paradijs verandert in een hel wanneer de tsunami de volgende dag de kust bereikt. Die gebeurtenis is op overtuigende manier naar het grote scherm vertaald en je vraagt jezelf regelmatig af hoe het gefilmd is. Terwijl het zich afspeelt zie je en hoor je de brute kracht van het water en wordt duidelijk dat mensen als kleine blaadjes worden meegenomen en rondgegooid. Het is dan ook geen kwestie om alleen boven het water te blijven, maar ook het geluk hebben dat je nergens tegen aan komt. De familie verliest elkaar uit het oog en als kijker ben je getuige van het gevecht van Maria en haar zoon, die proberen te overleven en de rest van de familie te vinden.
The Impossible is een hartverscheurende film en als vader voelde ik de wanhoop die Maria voelt. Het was moeilijk om geen traantje weg te pinken en wanneer een film daar in slaagt dan weet je dat hij de moeite waard is. De film ziet er zeer overtuigend uit en je zou zweren dat het geheel op dezelfde dag als de echte tsunami is gemaakt. Je ziet de verwoesting dankzij goede effecten en praktische sets. De cast is geweldig (ook de kinderen) en de film is een emotionele achtbaan. Het laatste half uut van de film is voor sommigen misschien iets te manipulatief, maar persoonlijk werd ik geraakt en daarom kan ik deze film dan ook zeer sterk aanraden.
Pingback: Mijn Filmjaar: 2013 | Filmkijker
Pingback: A Monster Calls (2016) – Recensie | De Filmkijker
Pingback: De beste films en series op Netflix – Januari 2019 | De Filmkijker