Before Midnight (2013) – Recensie

De “Before…” trilogie is voor mij een prachtige doos die elke 9 jaar open gaat. Je kijkt er in en voor een kort moment mag je naar het leven van twee mensen kijken, Jesse en Celine. De eerste keer dat je ze ontmoet (Before Sunrise) kijken ze ook in elkaars leven en wanneer de doos toen dicht ging dacht je na over wat er na zou zijn gebeurd. 9 jaar later ging de doos weer open (Before Sunset) en ontdekte je wat er was gebeurt, waar ze allebei in hun leven stonden. Aan het einde van die film begon je je af te vragen of Jesse naar het vliegveld ging en of de twee contact zouden hebben gehouden. Nu de derde film uit is krijg je eindelijk weer antwoorden en weet je of je persoonlijke theorie juist is.

Ik keek erg uit naar het kijken van deze film en vanaf het moment dat de film begint ben je blij om Jesse weer te zien, deze keer met z’n zoon waar hij het in de tweede film over had. Wanneer Celine ook verschijnt heb je nog geen idee wat hun huidige relatie is. Je vraagt jezelf af of Jesse haar weer tegenkomt of ze misschien bij elkaar zijn. Ik zal er verder niets over zeggen, maar ik was blij om te zien wat er gebeurde.

Gebaseerd op de eerste twee films had ik een specifieke verwachting: Twee mensen die door een stad lopen en die met elkaar praten over zaken die ze bezig houden. Deze derde film heeft dat ook, maar tijdens het tweede gedeelte van de film worden ook andere karakters toegevoegd. Ik kan me voorstellen dat sommigen hiermee een probleem kunnen hebben aangezien daarmee de film iets anders is, maar ik begreep die toevoeging. Hierdoor zie je een andere kant van de twee geliefde karakters. Anderen kunnen hen vragen stellen (en hun eigen verhalen vertellen) die Jesse en Celine elkaar niet zouden vragen.

De film speelt zich af in Griekenland en het is een prachtige setting om het verhaal te vertellen. De film focust zich (zoals altijd) op de relatie van de karakters. Ethan Hawke en Julie Delpy hebben nog steeds een fantastische chemie met elkaar. Je hebt nergens het idee dat ze acteren, hun karakters en hun gesprekken zijn weer erg realistisch met regelmatig grappige momenten. Terwijl ik zat te kijken hoopte ik dat de doos nog lang open zou blijven en er waren momenten dat ik dag dat de aftiteling zou beginnen (wat niet gebeurde). Of je van deze film kan genieten hangt erg af van je eigen leeftijd. Persoonlijk ben ik bijna dezelfde leeftijd als de hoofdpersonen en de zaken waarover ze praten zijn herkenbaar. Ik hoop dat er ooit nog een vierde film in deze serie komt. Het is op het moment de enige trilogie waarbij ik elke film een perfecte score gegeven heb.