Kim Kardashian, Paris Hilton, Amanda Bynes en Lindsay Lohan. Het zijn slecht enkele namen die bijna dagelijks de bron zijn voor nieuws en roddels. Je kan dagelijks precies lezen wat ze aan hadden, waar ze zijn gaan winkelen en wat voor problemen ze hebben. Elke outfit wordt tot in detail beschreven en er is altijd wel een lading aan stylisten beschikbaar om daar hun mening over te geven. Een groot aantal “sterren” hebben maar weinig gedaan om daadwerkelijk een ster te kunnen worden genoemd (zo hebben de eerste twee dames hun plek in het middelpunt van de belangstelling te danken aan hun sekstapes) en dat is iets wat ik nooit heb kunnen begrijpen. Het is niet te geloven dat mensen met maar weinig talent zulke iconen worden en waarover iedereen wil lezen en zelf na willen doen. Toch zijn er ladingen jongeren (en ook ouderen) die maar al te graag geld uitgeven aan een bepaalde tas of schoen omdat een ster dat ook heeft. Een vorm van materialisme waarbij het hebben van zo’n item een bepaalde status uit moet stralen. The Bling Ring gaat over zo’n groep jongeren, die dat leven heel erg graag willen leven en in plaats van die items te kopen simpelweg inbreekt bij die sterren en meenemen wat ze willen hebben.
Alhoewel de groep die de huizen bezoekt groot is, draait het voornamelijk om de relatie tussen Rebecca (Katie Chang) en Marc (Israel Boussard) die elkaar op school ontmoeten en tijdens een moment van verveling besluiten om te kijken of er auto’s niet op slot zitten en er waardevolle spullen inzitten. Al snel doen ze dat ook bij huizen waarvan ze weten dat de eigenaren er niet zijn. Het idee blijft groeien en ze besluiten in de huizen van onder andere Paris Hilton en Lindsay Lohan in te breken waar ze zich verwonderen aan wat ze zien en ook het nodige meenemen. Het is een honger die ze niet lijken te kunnen stillen en ook anderen gaan mee, met uiteindelijk serieuze gevolgen.
The Bling Ring is gebaseerd op een artikel in Vanity Fair en is geschreven en geregisseerd door Sofia Coppola (Lost in Translation, Marie Antoinette, Somewhere). Na een zeer korte introductie van de karakters duurt het niet lang voordat de film erg veel tijd besteed aan het laten zien van de inbraken (het grootste gedeelte van de speelduur). Daarbij worden de karakters weinig uitgediept en lijken ze daardoor net zo oppervlakkig te zijn als de mensen die ze bewonderen. Ze feesten, posten updates op hun facebook pagina’s waarin ze laten zien wat ze aan hebben. De herhaling zal niet iedereen kunnen bekoren, maar ergens is het geheel ook enigszins hypnotiserend. De film ziet er erg clean uit en er is veel tijd besteed aan de kleding waardoor het geheel er bijna als een modefilm uitziet. The Bling Ring zal niet iedereen kunnen bekoren maar het laat zien dat de obsessie met ‘celebs’ tot extremen kan leiden, waarbij de facade belangrijker is dan hetgeen dat er achter zit.
