The Iceman (2013)

Een aantal jaren geleden hoorde ik voor het eerst over het verhaal van Richard Kuklinski, een huurmoordenaar die voor de mafia werkte en die toegaf meer dan 100 mensen te hebben vermoord. Hij werd geïnterviewd en het was een man die zonder emotie over z’n daden praatte. Hij maakte regelmatig vreemde bewegingen met z’n kaak, maar verder zou je denken dat hij het gewoon over het weer heeft. Z’n bijnaam had hij niet te danken aan z’n gebrek aan emotie (alhoewel dat wel goed zou passen), maar omdat hij soms z’n slachtoffers bevroor zodat het voor de politie onmogelijk was om er achter te komen wanneer iemand daadwerkelijk vermoord was. Kuklinski leeft niet meer, maar z’n faschinerende verhaal vormde de basis voor deze film met Michael Shannon in de hoofdrol.

De film introduceert hem op een moment dat hij nog niet voor de mafia werkt en laat zien dat hij dan al moeite heeft om z’n agressie te bedwingen. Hij wilde wraak als iets hem niet beviel. Het eerste voorbeeld daarvan is een argument met iemand over geld in een poolcentrum. Hij wacht buiten op de man waarmee hij ruzie had en snijd vervolgens z’n keel door. Om geld te verdienen werkt hij in een studio waar hij illegale films ontwikkelt. Door dat werk komt hij onder de aandacht van mafiabaas Roy Demeo (Ray Liotta). Wanneer hij zichzelf heeft bewezen maakt hij al snel naam voor zichzelf als iemand die je moet hebben als een persoon moet verdwijnen.

The Iceman laat verschillende moordaanslagen zien die Kuklinski uitvoert en de manier waarop. Hij heeft verschillende technieken om z’n doel te bereiken. Wanneer hij Mr. Frosty ontmoet (die overdag ijsjes verkoopt),een bijna onherkenbare Chris Evans, breidt hij z’n repertoire nog verder uit. De twee leren veel van elkaar waardoor ze nog efficienter hun moorden kunnen uitvoeren.

De vraag is of deze gangster film er in slaagt om het verhaal van Kuklinski te vertellen. Het laat zien dat hij een man is die alleen om z’n vrouw en kinderen geeft (die niets weten over z’n werk). Het is duidelijk dat hij geen probleem had met iemand te vermoorden (behalve vrouwen en kinderen). Michael Shannon is zoals ik van hem verwacht weer extreem goed en overtuigend en is genoeg reden om de film te zien. Het verhaal zelf was enigszins teleurstellend. Het laat een groot aantal moorden zien, maar besteed te weinig tijd aan het ontwikkelen van de persoonlijke relaties en de karakters zelf. Een belangrijk moment in de film waar een handlanger van Roy Demo besluit een drugsdeal op zijn manier te doen is een belangrijk moment. Maar omdat je dat karakter niet echt kent (een rol gespeeld door David Schwimmer die z’n karakter uit Friends niet van zich af weet te schudden) en alle relaties zie je niet wat de gevolgen op al die relaties is. Na het zien van deze film heb ik ook de interviews gekeken die Kuklinski met HBO deed. Wat dan wel opvalt is dat een heleboel gebeurtenissen in de film overeenkomt met de verhalen die de Iceman vertelt. Als ik iets meer om de karakters had gegeven dan had ik de film een stuk beter gevonden, maar ik verliet de bioscoop met een licht teleurgesteld gevoel.