Mortal Kombat (1995) – Recensie

Wat zijn de momenten in je leven die je je herinnert? Waarom heb je juist die herinneringen en ben je veel andere momenten vergeten? Sommigen zeggen dat de reden hiervoor is dat bepaalde gebeurtenissen blijven hangen omdat er een sterke emotie aan verbonden is. Het lijkt een valide punt te zijn als je naar je eigen herinneringen kijkt. Als je dat toespitst op films dan zijn er specifieke films waar je nog veel van weet en andere waar je elk detail van vergeten bent als deze je niet wist te boeien.

Mortal Kombat heeft altijd een indruk achtergelaten. Als eerste is dat omdat ik het spel heel regelmatig met vrienden speelde en er menig uurtje in stak. Ik weet ook nog dat ik deze film in de bioscoop gezien heb toen hij uitkwam en het een fantastische film vond. De film wist de essentie van de game naar het grote scherm te brengen. De tweede reden waarom ik de film herinner is omdat René Mioch de film de grond in boorde en ik het daar totaal niet mee eens was (ik was natuurlijk een stuk jonger en maakte deel uit van de “target audience”). Ik was van mening dat hij ongelijk had. Begin dit jaar heb ik ‘m ontmoet (hij produceert nu zelf ook films) en het was het eerste waar ik aan moest denken (ook al heb ik het er niet over gehad). Toen deze film in m’n lijst van on demand films verscheen moest ik de film weer eens zien. Ik was benieuwd of m’n mening nog steeds hetzelfde was.

Het spel Mortal Kombat zou origineel een vechtspel worden waar Jean-Claude van Damme de hoofdrol zou spelen, maar toen dat niet doorging werd het het spel wat we nu kennen. Het verhaal van het spel is dat verschillende vechters hun wereld willen redden door mee te doen aan een toernooi. De reden waarom het spel zo’n succes werd was dat je speelde met echte mensen in plaats van getekende karakters en dat het spel controversieel was doordat er “finishing moves” in zaten. Deze bewegingen waren extreem gewelddadig, denk aan het verwijderen van de ruggegraat, en werden fatalities genoemd.

De film volgt het concept van het spel en gaat over Shang Tsung (Cary-Hiroyuki Tagawa) die het toernooi organiseert. Als hij er met z’n vechters in slaagt om te winnen dan kan hij de aarde overnemen. Een aantal vechters proberen dat echter te voorkomen. Hiervoor zijn uit het spel de karakters Sonya (Bridgette Wilson-Sampras), Johnny Cage (Linden Ashby) en Liu Kang (Robin Shou) gekozen. Ze worden bijgestaan door Rayden (Christopher Lambert). De karakters zijn amper uitgewerkt en ééndimensionaal. Liu Kang wil wraak nemen op Shang Tsung omdat hij z’n broer heeft vermoord en Sonya wil een slechterik te pakken krijgen. Een film als Mortal Kombat heeft echter weinig karakterisering nodig.

De film gebruikt veel elementen uit het spel op succesvolle wijze. Bekende karakters komen ten tonele waarbij vooral (vanuit een technisch oogpunt) Goro, een reusachtig monster met vier armen, het hoogtepunt is. Wanneer deze film nu zou worden gemaakt dan zou dit een CGI karakter zijn, maar in deze film is het karakter met praktische effecten gemaakt waardoor Goro uit realistisch uit ziet. Helaas gebruikt de film ook CG effecten en omdat deze film uit 1995 stamt zien deze er inmiddels erg gedateerd uit.

De vechters gebruiken hun eigen “special moves” waarbij favorieten als Scorpion’s haak en Liu Kang’s “bicycle kick” de revue passeren. De “fatalities” zijn niet zo gruwelijk als in het spel, waarschijnlijk omdat de film anders maar moeilijk een publiek had gevonden met een +18 rating. Mortal Kombat is een leuke film als je van het spel hebt kunnen genieten en bevat regelmatig humor om het geheel luchtig te houden.

Het verbaasde me hoeveel momenten van deze film me waren bijgebleven en ik wist nu ook weer van de film te genieten, ook al ben ik inmiddels 18 jaar ouder. Ik begrijp nu heel goed waarom René Mioch negatief was over de film. Er is veel mis mee het acteerwerk is niet goed, diverse gevechten zijn slecht gechoreografeerd waarbij het duidelijk is dat niet alle acteurs konden vechten), maar persoonlijk is het een vermakelijk stukje nostalgie die plezierige herinneringen terug doet komen.