The Act of Killing (2012)

In het algemeen ga ik niet actief op zoek naar films met schokkende inhoud. De reden hiervoor is dat ik er geen plezier uit haal, ook al is het allemaal niet echt. Films als Saw kan je me dus niet blij mee maken. De reden dat ik deze film wel besloot te kijken was omdat deze fictie geen fictie is. Het is een documentaire over een aantal mannen in Indonesië die in de jaren zestig communisten vermoordden. Binnen een jaar verloren meer dan een miljoen mensen hun leven hierdoor. Het was een gebeurtenis waar ik zelf nog nooit van gehoord had en ik wilde meer weten. Wat deze documentaire uniek maakt is het feit dat degenen die de executies uitvoerden zelf openlijk vertellen over hun acties.

De film is ook niet op een conventionele manier opgenomen. De mannen konden hun daden zelf uitbeelden in de vorm van een film. Dat doen ze in verschillende genres, zoals een gangster film en een western. Verwacht geen volledige korte films, meestal is het resultaat één korte scène. Desondanks is het vreemd om te zien hoe makkelijk deze mannen hun methoden om te doden laten zien.
De verhalen die ze vertellen zijn moeilijk te geloven. Eén van de mannen vertelt hoe hij z’n schoonvader zou ontmoeten en dat hij onderweg naar hem toe elk Chinees persoon dood stak. Toen hij uiteindelijk de vader van z’n vriendin ontmoette vermoordde hij hem ook. Het zijn verschrikkelijke verhalen en als kijker hoor je veel van zulke verhalen. Je hoort ze vertellen op welke manieren ze leven beëindigden en één van de mannen vertelt trots hoe hij er van genoot om jonge meisjes te verkrachten. Het is dus geen makkelijk materiaal om te kijken.

Natuurlijk hebben de mannen allemaal een verhaal waarmee ze hun daden goedpraten en ze hebben niet allemaal spijt van wat ze gedaan hebben. Wat erg verbazingwekkend is, is dat de mensen die destijds verantwoordelijk waren voor de gebeurtenissen nog steeds aan de macht zijn. Het is te vergelijken met een situatie waarin Duitsland de oorlog zou hebben gewonnen en diverse soldaten vertellen hoe ze joden vermoordden. Degenen die aan de macht zijn zien de “gangsters” in het land dan ook als iets wat goed is. De mannen zelf schromen er niet voor om gewoon met een camera in de buurt om aan lokale ondernemers “beschermingsgeld” te vragen. Er is sprake van een situatie waar het gaat om het kennen van de juiste mensen en gebruik kunnen maken van paramilitaire groepen naast het hebben van geld om tijdens de verkiezingen stemmen te kopen. Door The Act of Killing krijg je ineens een ander beeld van Indonesië. Door de film begreep ik dat de situatie niet uniek is voor Indonesië. Het is iets wat in meer landen speelt. Het is een documentaire die je ogen opent voor een harde realiteit en is daarom een film die je niet mag missen.