Komedies zijn misschien wel het vreemdste van alle filmgenres. Het is mogelijk om 10 reviews van een bepaalde komedie te lezen en er zal niet altijd overeenstemming zijn. Zelf als die overeenstemming er wel is, is er nog steeds een grote kans dat ik de film zelf niet grappig zal vinden. Komedies zijn dan ook een beetje te vergelijken met snacks. Iedereen houdt van snacks, maar de één eet liever chips terwijl de ander meteen voor de chocolade zal gaan. Het is een type film dat moeilijk aan te raden is als je niet op de hoogte bent van de smaak die iemand heeft. Als je kijkt naar de ingrediënten op de doos dat heeft We’re the Millers er een aantal bekende: road movie, karakters die elkaar niet liggen, verwisselde identiteit en grove grappen.
David (Jason Sudeikis) is een man die z’n eigen bedrijf het, eentje die hij gestart is toen hij nog op school zat. Z’n werkzaamheden zijn echter niet helemaal legaal omdat hij wiet verkoopt om aan z’n geld te komen. Hij is nog single en heeft eigenlijk geen plannen om iets aan z’n leven te veranderen. Wanneer zijn geld en drugs gestolen worden raakt hij in de problemen. Z’n leverancier wil z’n geld hebben, maar biedt hem een oplossing aan: Hij moet naar Mexico gaan om drugs op te halen en deze de grens met Amerika oversmokkelen. Hij realiseert dat dit een hoop risico met zich meebrengt en hij verzint een briljant plan. Aangezien gezinnen makkelijk over de grens gaan in hun camper besluit hij het zo aan te pakken. Daarvoor moet hij eerst zijn “gezin” samenstellen en dat wordt een merkwaardige mix: Rose (Jennifer Aniston) is een stripper, Casey (Emma Roberts) een meisje dat van huis is weggelopen en Kenny (Will Poulter) een jongen die in hetzelfde gebouw als David woont en nog maar heel weinig levenservaring heeft. Samen vertrekken ze naar Mexico en proberen ze zich voor te doen als een gezin, wat niet makkelijk is als je elkaar niet ligt.
We’re the Millers biedt de kijker veel grappen en de meesten werkten voor mijn. De groep komt in grappige situaties terecht en het heeft een aantal momenten waar ik hardop moest lachen. Bepaalde gedeeltes van het verhaal hebben te weinig aandacht gekregen (zoals het subplot met een drugsdealer), maar dat waren fouten die ik de film kon vergeven. De grappen zijn voornamelijk gebaseerd op de situatie waarin de mensen zich bevinden. De karakters zelf zijn niet heel grappig (behalve Kenny). Jennifer Aniston laat haar wat wildere kant zien (net zoals in Horrible Bosses) maar overtuigt niet als stripper (maar dat komt misschien ook omdat ze zo bekend is door haar rol in Friends). M’n verwachtingen van de film waren erg laag, maar het wist me positief te verrassen. Een erg vermakelijk film, maar het blijft natuurlijk de vraag of deze komedie ook jouw soort snack is.
