The Way Way Back (2013)

Het vormen van een nieuw gezinsgevoel is altijd moeilijk wanneer je vader of moeder een nieuwe liefde gevonden heeft. De nieuwe persoon moet zijn of haar eigen plek vinden in een huis zonder zichzelf daarbij voor te doen als vervanging van een andere persoon.
The Way Way Back vertelt het verhaal van een familie die naar een strandhuis gaat om te proberen elkaar beter te leren kennen. Duncan (Liam James) is een veertienjarige jongen die erg stil en op zichzelf is en maar weinig tijd buiten het huis met andere tieners doorbrent. Z’n moeder heeft een nieuwe vriend (gespeeld door Steve Carrell) die hem op de weg naar hun bestemming duidelijk maakt wat hij van hem denkt en maar weinig positiefs te zeggen heeft. Het wordt zo’n zomer die de relatie tussen hen voor altijd zou kunnen veranderen.

Alhoewel deze film een “coming of age” verhaal vertelt dat de kijker waarschijnlijk al vele malen eerder heeft gezien doet het dit op een zeer vermakelijke manier. De film heeft veel drama in de vorm van de problemen waarmee Duncan worstelt, maar heeft daarover een dikke saus van humor, wat het een leuk geheel maakt. Liam James weet z’n karakter op voortreffelijke wijze te vertolken, je raakt overtuigt dat het een jongen is die langzaam uit z’n schulp kruipt en z’n eigen draai in het leven weet te vinden. Degene die echt opvalt is Sam Rockwell. Zijn karkater is een rebel en verantwoordelijk voor de beste grappen in de film. Het is een plezier om hem aan het werk te zien. Steve Carrell speelt een serieuze rol en weet de komedie die je van hem verwacht heel snel van zich af te schudden. In zijn rol als stiefvader is hij duidelijk een man die je niet snel aardig zal vinden. The Way Way Back is een film die overtuigend een stuk van het leven laat zien, met de juiste mix van drama en komedie. Het is uiteindelijk een feel good film die de moeite van het kijken waard is.