Wanneer je Steven van Zandt ziet zal je hem waarschijnlijk herkennen als de gitarist in de band van Bruce Springsteen of als Tony Soprano’s, Silvio Dante. Alhoewel hij nooit van plan was om te gaan acteren rolde hij het vak in toen de schrijver van The Sopranos, David Chase, hem zag toen hij een prijs uitreikte. Hij vroeg hem of hij een rol in de show wilde spelen. van Zandt accepteerde en begon daarme z’n acteercarrière. Met Lilyhammer speelt hij, net zoals in The Sopranos, weer de rol van een maffialid. De vraag is of deze serie kan worden vergeleken met het succesvolle Sopranos.
Om maar meteen die vraag te beantwoorden: Nee. De reden daarvoor is een simpele. De show probeert geen episch misdaaddrama te zijn. Het voelt allemaal een stuk luchtiger aan en zelf zou ik de serie als een zwarte komedie willen bestempelen. De verhaallijnen worden meestal ook binnen een aflevering afgerond waardoor het geheel kleiner aanvoelt.
Lillyhammer vertelt het “vis uit het water” verhaal van maffialid Frank Tagliano. Wanneer hij bijna vermoord wordt in z’n thuisstad New York besluit hij met de politie samen te werken. Hij moet daarom onderduiken en vraagt of het mogelijk is dat te doen in Lillehammer, Noorwegen. De reden hiervoor is dat hij de olympische winterspelen in Lillehammer zag en het hem een mooie stad lijkt met veel vrouwelijk schoon. Wanneer hij er eenmaal aankomt blijkt de realiteit heel erg anders te zijn en moet hij proberen een nieuw leven voor zichzelf op te bouwen op een plek waar niet alles werkt zoals hij gewend is.
Ondanks z’n nieuwe identiteit is het moeilijk voor hem om zich aan te passen en hij valt dan ook snel terug in het bedreigen, omkopen en blackmailen van mensen om zaken voor elkaar te krijgen. Dat is het basisconcept achter elke aflevering. Natuurlijk wekt hij daardoor ook de interesse van de lokale politie en de vraag is of ze hem weten te pakken of zelfs achter z’n ware identiteit weten te komen.
Aangezien de show zich afspeelt in Noorwegen wordt er naast Engels ook veel Noors gepraat. Het geeft de serie een uniek gevoel waarbij je je soms wel afvraagt hoe Frank zo snel Noors heeft leren begrijpen. Ik moet toegeven dat het een aantal afleveringen duurde voordat ik echt met de karakters begon mee te leven. De reden hiervoor is dat van Zandt’s karakter problemen tegenkomt die meestal heel erg snel opgelost worden en ook heel vaak door toeval (dat hij net de juiste persoon tegenkomt of dat er net iets gebeurt waar hij gebruik van kan maken). Dat geeft het geheel een beetje surrealistisch gevoel, maar als je het geheel als een soort klucht ziet dan kijk je daar voorbij.
Je kan bij deze serie één aflevering kijken waarbij het geheel een mooi afgerond geheel is. Het eerste seizoen bestaat uit slechts 8 afleveringen en is dus in korte tijd te bekijken. De Noorse cast is fantastisch en verantwoordelijk voor een groot gedeelte van de komedie. Frank’s handlanger, Torgeir Lien (played by Trond Fausa) was één van m’n persoonlijke favorieten doordat hij zich regelmatig in vreemde situaties manoevreert en soms rare reacties kan geven.
Alhoewel de eerste series werd uitgezonden op de Noorse TV en ook door de BBC werd vertoond, is het de eerste stap van Netflix geweest in het produceren van z’n eigen shows. De show is vanaf 13 december via Netflix beschikbaar, waarbij zowel het eerste als het tweede seizoen tegelijk zullen verschijnen. Steven Van Zandt heeft al bevestigd te werken aan een derde seizoen. Zelf kijk ik erg uit om meer van de show te zien.
Ga je nu ook series reviewen? Of heb je dat al eerder gedaan? Buiten films ben ik ook een fervent kijker van series, en ik kan er nog wel een paar aanraden. Ikzelf ben na ik geloof 4 afleveringen van Lilyhammer afgehaakt. Ondanks dat ik van Zandt graag zie. Maar het is iets te luchtig voor mij. Daarbij komt ook nog eens dat series behoorlijk wat van je tijd in beslag kunnen nemen en ik ben daarvoor erg kieskeurig waar ik mijn tijd aan wil spenderen. De volgende series kan ik ten zeerste aanraden; Misfits, Generation War (of Unsere mütter, unsere väter), City of Men, Southland, Carnivale, Luck, Dexter, Breaking Bad, Generation Kill, Oz, The Sopranos, Deadwood, The Wire, The Corner, Entourage, How to make it in America, Lost, Band of Brothers, Boardwalk Empire, Game of Thrones, American Horror Story, The Walking Dead en nog een golden oldie; Miami Vice 😉
In principe blijft m’n focus op films (vooral omdat het kijken van series zoveel tijd kost en ik daardoor misschien minder regelmatig zou kunnen schrijven). Vroeger keek ik een stuk meer series, maar had mezelf als doel gezet om dit jaar tenminste twee seizoenen van twee series te kijken en dat zijn er uiteindelijk drie geworden: deze, The Bridge (origineel) en House of Cards geworden. Ook volgend jaar wil ik wel weer wat series bekijken en als ik ze heb gezien ben ik van plan om er wel wat over te schrijven. Moet ik overigens nog doen voor de andere twee series die ik noemde.
Van de lijst die je noemt heb een aantal wel gezien (The Sopranos, Deadwood (nog niet het laatste seizoen), The Wire, The Corner, Lost). Heb alle seizoenen van Oz nog liggen (al heel lang), maar ben daar nog niet aan begonnen (en zo zijn er nog een aantal series die ik op de plank heb liggen maar nog niet uit de verpakking heb gehaald). Hoop dat ik daar komend jaar eens aan toe kom. Bedankt in ieder geval voor de tips!
House of Cards. Die hoorde ook bij mijn tips. Was hem kennelijk vergeten toe te voegen. Top serie! Goede keus om je tijd aan te spenderen. Steeds meer top acteurs lijken zich te focussen op series. Die True Detective die ik noemde is met Matthew McConaughey en Woody Harrelson. Wat The Bridge betreft, origineel is vaak beter dan die remakes. Je ziet steeds vaker dat ze met een remake komen van die buitenlandse series.
En die Black Mirror die ik noemde bijvoorbeeld, die zie ik ze ook nog weleens proberen te remaken
Oh en nog twee die ik onlangs heb toegevoegd op mijn watchlist; True Detective (2014) en Black Mirror. Alweer een wat oudere serie maar lijkt interessant. En ik hou een oogje in het zeil voor The Strain. Een serie van Guillermo del Toro die in de maak is.
del Toro is altijd wel interessant om te bekijken, fijn om te weten.
omwille van Van Zandt wou ik serie wel een kans geven maar beviel me slechts matig
Dat gevoel begrijp ik helemaal! Het duurde even voordat ik er echt in zat en gezien het een korte serie was het snel uitgekeken. Het kan zich niet meten aan de bekende series maar persoonlijk wist het me toch wel te vermaken.
Wat een heerlijke serie… Je kan hier met een peen en uien gezicht voor gaan zitten, maar dan wordt er waarschijnlijk weinig gelachen. Maar ben je opzoek naar ontspanning en doorzie je de kracht van de karakters en de scherpe dialogen, dan valt er aan deze serie een hoop plezier te beleven. Tja… Als je bij de review van deze serie gaat verwijzen naar Generation War, Unsere mütter, unsere väter, Dexter en Breaking Bad, dan heb je er weinig van begrepen. Voor iedereen die niet vastgeroest zit aan een bepaald genre en zijn zure masker weet af te zetten, zeker een aanrader. Vergeet niet… Er mag gelachen worden 😉
Inderdaad, het is meer een klucht en als je er zo naar kijkt is het inderdaad vermakelijk. Moet nog aan het tweede seizoen gaan beginnen. 🙂
Pingback: Mijn Filmjaar: 2013 | Filmkijker
Hoewel het slot van seizoen 1 wat tegenvalt heb ik me kostelijk vermaakt met Lillyhammer. Seizoen 2 wordt er alleen maar beter op. De verhaallijn loopt lekker snel en is luchtig en enkele personages worden super vertolkt (Torgeir is mijn favoriet en ook de acteur die integratie-ambtenaarJan speelt met zijn weerzinwekkende lach). Laat de vergelijking met breaking bad en dexter achterwege aub… Lillyhammer is in zijn eigen genre (zwarte humor/absurdistisch, idd slapstickachtig) onderscheidend en zou niet vergeleken mogen worden daarmee. Maatschappelijke Thema’s als integratie, discriminatie en veiligheid (e.a) geeft een beeld over Noorwegen en wordt op de hak genomen en aangedikt. De muziek in de serie is daarnaast ook dik in orde. Voor mij een hele vette voldoende! Ik wacht op seizoen 3!
Heb seizoen 2 nog niet bekeken, maar kijk er wel naar uit. Kreeg vandaag een persbericht dat seizoen 3 in ontwikkeling is, dus die komt er aan. Torgeir is inderdaad erg leuk, vermaak me ook altijd met zijn verschijning.