Escape Plan (2013) – Recensie

Arnold Schwarzenegger en Sylvester Stallone waren twee van de grootste actiesterren ter wereld tijdens de jaren tachtig en begin jaren negentig. Beide mannen hebben erg vermakelijke films op hun naam staan en de twee maakten altijd kleine grappen over elkaar (in Demolition Man wordt er bijvoorbeeld gezegd dat Schwarzenegger president is, in Last Action Hero wordt er een poster getoond van Terminator 2 waarbij Stallone de cyborg speelt).

De twee speelden toen nooit samen in een film, maar ze werkten wel samen bij het opzetten van de Planet Hollywood franchise. Het was pas in The Expendables dat de twee samen op het witte doek verschenen. Voor actiefans was het te vergelijken met het samen verschijnen van De Niro en Pacino in Heat. Het was in The Expendables slechts een korte scene, maar in het tweede deel werd dit uitgebreid. Toch was er nog steeds geen echte Schwarzenegger/Stallone film, tot nu met Escape Plan.

Het verhaal draait om Ray Breslin (Sylvester Stallone), die er in slaagt om te ontsnappen uit elke gevangenis. Wanneer hij terecht komt in de best beveiligde gevangenis ter wereld is het aan hem om een zwakte te vinden om te kunnen ontsnappen. Hij heeft daarvoor de hulp van anderen nodig, en Emil Rottmayer (Arnold Schwarzenegger) is iemand die hem kan helpen. De vraag is echter of ze iedereen te slim af kunnen zijn.

Omdat beide mannen inmiddels de 70 naderen kan je niet verwachten dat ze nog steeds dezelfde soort actiefilms maken waarmee ze bekend werden. Escape Plan biedt een klein beetje actie, maar de film draait meer om het langzaam achterhalen van details. Los van het einde is deze film meer een “ontsnap uit een gevangenis” film dan een actiefilm. Natuurlijk moet je geen Shawshank Redemption verwachten, maar dat probeert de film ook niet. Het probleem dat ik echter met de film had was dat de gevangenis de best beveiligde ter wereld was. De film probeert dat idee telkens duidelijk te maken. Dan verwacht je dat de bewaarders de protocollen volgen en weinig fouten maken. Er is een scene waarin Stallone’s karakter een camera uitzet in een isoleercel en de bewakers in plaats van het meteen controleren gaan ze eerst rustig een systeem rebooten. Daardoor kan hun gevangene een aantal zaken doen wat zeker 10 minuten duurt. Dat soort momenten vinden vaker plaats waardoor ik niet langer in het concept geloofde.

Je weet wat voor soort acteerwerk je van Stallone en Schwarzenegger kan verwachten, dus verwacht geen verrassingen hier. Jim Caviezel heeft plezier in z’n rol van slechte gevangenisdirecteur en vind het niet erg om het slechte er dik op te leggen. De rest van de acteurs is goed, behalve dan 50 Cent. Ik heb ‘m inmiddels in verschillende films gezien, maar hij heeft me als acteur nog niet weten te overtuigen. Hij heeft geen charisma om zijn rollen overtuigend neer te kunnen zetten.

Escape Plan is een vermakelijke film waarvan je prima op een vrijdagavond kan genieten, maar niet een film die je moet hebben gezien.