Toen ik opgroeide was de speelhal een plek waar ik regelmatig te vinden was. Het was een tijd dat de winkels nog niet op zondag open waren en als tiener ging ik naar diverse speelhallen. De flipperkasten waren altijd leuk en ik weet niet hoeveel geld ik gespendeerd heb aan Sega Rally. Spelcomputers waren al populair, maar ze waren nog niet zo krachtig als de speelhalkasten. Dat verschil verdween uiteindelijk waardoor ik er uiteindelijk niet meer heen ging. De spellen verdwenen en werden vervangen door gokkasten. De speelhal was een leuke plek, waarbij je gebombardeert werd door licht en geluid. Je vergat de wereld om je heen. Zo ver ik weet zijn er nog maar één of twee speelhallen en ze zijn dus, net als videotheken, bijna verdwenen.
Er is een plek waar speelhallen nog steeds een groot deel uit maken van de cultuur en dat is Japan. Deze documentaire kijkt naar dit gedeelte van de cultuur vanaf het begin, waarbij bepaalde speelhallen maar één spel hadden, tot de huidige situatie.
Wat erg duidelijk wordt als je deze film kijkt is dat smaken veranderd zijn en dat bijvoorbeeld 2d shooters een niche markt zijn geworden. Speciale speelhallen zijn daarvoor ingericht, maar deze hebben het wel moeilijk. Deze documentaire weet de essentie van speelhallen vast te leggen, waarbij je andere mensen tegenkomt en elkaar kan uitdagen. Natuurlijk kan je dat nu ook online doen met je spelcomputer, maar dat is een andere ervaring. 100 Yen kijkt naar muziekspellen, vechtspellen en de 2d schietspellen. Verschillende ontwikkelaars en spelers worden geïnterviewd. Ze maken duidelijk dat er nog veel passie is om deze plekken open te houden.
Iets wat wel opvalt is dat er diverse keren wordt gekeken naar speelhallen in Amerika, terwijl de titel duidelijk over Japan gaat. Het idee is waarschijnlijk dat er buiten Japan ook nog passie is, maar het paste niet. Er wordt ook bijzonder weinig tijd besteed aan de geschiedenis van speelhallen in Japan. Space Invaders wordt genoemd, maar verder niet. Wanneer het gaat over vechtspellen wordt Street Fighter aangehaald, maar wordt er niet naar de evolutie van het genre gekeken. Alhoewel ik wel van de documentaire heb kunnen genieten, kreeg ik niet het gevoel dat 100 Yen: The Japanese Arcade Experience de ervaring volledig en overtuigend weet vast te leggen.
Pingback: Recensie: GameLoading: Rise of the Indies (2015)
Pingback: 5 Redenen waarom je documentaires moet kijken | De Filmkijker