1988, Seoul, de 100 meter race bij de Olympische Spelen. De 8 snelste mannen ter wereld staan op het punt om de strijd tegen elkaar aan te gaan om de gouden medaille in handen te krijgen. De grote favoriet is Carl Lewis, maar niets is zeker bij deze sport. Het is een race die wereldwijd door miljoenen mensen wordt bekeken en binnen 10 seconden is de winnaar bekend. Het is Ben Johnson met een nieuw wereldrecord: 9.79. Slechts twee dagen later verliest Johnson zijn gouden medaille wanneer hij er doping wordt ontdekt door de test na de race. Deze documentaire kijkt naar deze historische 100 meter en de atleten die aan de start stonden.
Het gebruik van doping in de sport is een groot probleem en de atleten die zich er schuldig aan maken worden niet altijd meteen gepakt (bv. Lance Armstrong). 9.79* duikt dieper deze wereld in aan de hand van de race en praat er over met de atleten. Het is indrukwekkend dat alle mannen die aan de start verschenen bereid waren aan deze film mee te werken, zelfs Ben Johnson. De rivaliteit die hij en Lewis hadden komt diverse keren naar voren en het is duidelijk dat die gevoelens er nu nog steeds zijn.
Wat me aan deze documentaire verbaasde was hoeveel van de betrokken mannen uiteindelijk gepakt zijn voor het gebruik of de handel in dopingsmiddelen. Alhoewel dit niets zegt over doping gebruik tijdens de olympische race, brengt de film wel een aantal onbeantwoorde vragen naar boven. Groeihormonen werden destijds door erg veel atleten gebruikt en omdat dat middel de groei in de botten stimuleert betekende dit dat deze atleten beugels moesten dragen. In de documentaire wordt er ook een foto getoond waarop Lewis ze draagt, maar de vraag wordt helaas nooit direct aan hem gesteld. Het meest schokkende is echter de claim van Johnson dat iemand uit het team van Lewis hem, buiten zijn weten om, doping heeft toegediend. De persoon die dat zou hebben gedaan weigerde in de film te verschijnen en in zijn schriftelijke reactie het niet ontkende. De reactie van Lewis op het verhaal liet naar mijn gevoel die mogelijkheid ook nog open.
9.79* opende m’n ogen wat meer over de prestatiedrang van sporters en de risico’s die ze bereid zijn te nemen om als beste te worden gezien. De competitie is extreem waardoor ze zich gedwongen voelen de stap te nemen. Het doet je afvragen of een sport nog wel een sport genoemd kan worden of dat het niet gepakt worden met doping de daadwerkelijke sport is, want als je niet gepakt wordt komt de glorie een stuk makkelijker.
