Alhoewel de populaire series vaak uit Amerika komen, weten ook de Scandinavische landen de laatste jaren te laten zien dat ze kwaliteit kunnen leveren. Eén van die series was Bron/Broen, beter bekend als The Bridge. Seizoen 1 was meteen al vanaf de start extreem boeiend. Er werd een lijk gevonden midden op de brug van Denemarken naar Zweden. De justitie afdelingen van de twee landen moesten hierdoor samen aan de zaak werken. Het was een bloedstollend verhaal met een einde dat je lang bij blijft. Het was een afgerond geheel en toen ik hoorde dat er een tweede seizoen zou komen vroeg ik me dan ook af of hetzelfde nivo zou kunnen worden behaald. Mijn angst was dat het geheel erg geforceerd aan zou kunnen voelen. In het eerste seizoen voelde het allemaal natuurlijk aan en hoe breng je dezelfde karakters ongeforceerd weer samen?
Gelukkig waren mijn angsten ongegrond. Wanneer een vrachtschip tegen de brug aanvaart en de opvarenden uit zowel Denemarken als Zweden komen moeten Saga Norén (Sofia Helin) en Martin Rohde (Kim Bodnia) weer samenwerken. Beide zijn ze na de gebeurtenissen van het eerste seizoen verandert. Martin worstelt nog erg met de uitkomst van het onderzoek en doet nog slechts kantoorwerk. Ondertussen probeert Saga haar liefdesleven anders aan te pakken. Het verhaal van seizoen 2 draait om een mysterieuze groep eco terroristen die door middel van aanslagen hun boodschap wereldkundig willen maken. De vraag is of het politie team ze weet op te sporen voordat er nog meer slachtoffers vallen.
Het is een plezier om de altijd logisch nadenkende en bijna emotieloze Saga weer samen te zien werken met Martin, die een gebroken man is. Het “gevecht” is deze keer niet alleen tegen een onbekende groep, maar ook tegen innerlijke demonen. De situatie brengt het beste van de twee naar boven. Als kijker heb je met ze meegeleefd in het eerste seizoen en weet je hoe goed ze zijn. Sofia Helin zet Saga Norén weer op voortreffelijke wijze neer en je vraagt je als kijker af hoe de actrice in iets anders zou acteren omdat ze zo erg in haar rol op gaat. Saga is regelmatig bron van grappige momenten, maar ondanks haar bijna emotieloze manier van omgang met anderen gaat ze in dit seizoen door een ontwikkeling heen en zie je kanten van haar die je nog niet eerder gezien hebt.
Het tweede seizoen zit weer vol verrassingen en je probeert constant met het team mee te denken. Ook hier wordt de druk naarmate het seizoen vordert opgebouwd en zit je bij elke aflevering op het puntje van je stoel. Verbaas je dan ook niet wanneer je dit seizoen binnen een paar dagen uitkijkt, omdat je constant wilt weten wat er in de volgende aflevering zal plaatsvinden. Helaas is dit seizoen geen afgerond geheel, waardoor je aan het einde toch nog met wat vragen blijft zitten, maar met het nieuws dat seizoen drie in de maak is kan ik niet wachten wat dat ons zal brengen.
Pingback: Mijn Filmjaar: 2014 - De Filmkijker
Pingback: The Bridge – Seizoen 3 – Serie recensie | De Filmkijker