Zoals ik wel eens eerder geschreven heb is horror een genre waar in het algemeen maar weinig mee heb. Vele horrorklassiekers heb ik nooit gezien en ik heb ook niet het gevoel dat ik daardoor veel mis. Een enkele uitzondering daar gelaten haal ik simpelweg geen plezier uit het bang gemaakt worden. Toen ik een recensie exemplaar van Outpost: Rise of the Spetsnaz ontving stond ik dan ook niet te springen om deze te kijken. Een horrorfilm met op de hoes een nazi monster sprak me totaal niet aan en m’n verwachtingen waren dan ook laag. De DVD bleef dan ook een tijdje liggen, maar de woorden “Duty calls” sprongen door m’n hoofd. Ik vreesde het ergste toen de film uiteindelijk in de DVD speler belandde, maar die vrees bleek ongegrond.
De Outpost films spelen zich af tijdens de tweede wereldoorlog en in deze derde film wordt een groep Russische soldaten gevolgd die in een bos bezig zijn om een Duits transport te stoppen. Dat lukt ze, maar al snel staan ze in oog in oog met een man die er uitziet als een zombie, zeer agressief is en z’n tanden gebruikt om aan te vallen. De Russen worden gevangen genomen en opgesloten in een ondergrondse bunker. Ze komen er daar achter dat de Duitsers daar allerlei experimenten op mensen doen, met als gevolg een grote hoeveelheid aan misvormde en agressieve personen die verandert zijn in monsters.
Zonder kennis van de eerste twee films is het verhaal prima te volgen en nergens kreeg ik het idee dat ik een gebrek aan informatie had. Nu is dit ook geen film die intellectueel een grote uitdaging vormt. Het is een simpele actiefilm met wat horror elementen, veel extreem geweld en bloed. De cast bestaat uit onbekende acteurs, die een overtuigende situatie neer weten te zetten. Het is een film die gaat om overleven en ontsnappen uit een situatie waarin je je eigenlijk niet wilt bevinden en dat levert door de actie elementen bij Outpost: Rise of the Spetsnaz uiteindelijk een vermakelijk resultaat op.
