300: Rise of an Empire (2014) – Recensie

De originele 300 staat al geruime tijd hoog op mijn lijst van favoriete films. Visueel is de film uniek, met een zeer gestyleerde, fel belichte en vaak spectaculaire (slow motion) beelden. Het verhaal over 300 mannen die het als broers opnemen tegen een reusachtig leger spreekt de instincten van de oerman in ons aan. Kan deze film, die zich in dezelfde wereld afspeelt, die formule succesvol herhalen?

Het hart van de eerst film werd gevormd door het verhaal van koning Leonidas. Hij moest vechten om te overleven toen hij opgroeide en wist het respect van de overige Spartanen te krijgen. Gerard Butler was charismatisch in de rol en gaf de kijker het gevoel dat hij ook een Spartaan was die schouder aan schouder met het leger meevocht. Deze film speelt zich rond dezelfde periode als het origineel af en volgt Themistocles (Sullivan Stapleton). Het probleem is echter dat er bijna niets over hem verteld wordt. De film neemt onterecht aan dat het feit dat hij samen met andere Grieken tegen dezelfde vijand vecht genoeg is om de kijker mee te laten leven. Er wordt meer tijd besteed aan de onstaansgeschiedenis van Xerxes (Rodrigo Santoro) en Artemisia (Eva Green). Hierdoor zijn de ‘slechteriken’ een stuk menselijker en maakt het de gevechten een stuk minder zwart/wit in vergelijking met de vorige film.

Net als in de originele film bestaat het grootste gedeelte van de speelduur uit epische gevechten. Land is nu vervangen door water waardoor de gevechten er net weer iets anders uit zien. Het verhogen en verlagen van de snelheid van de beelden en het extreme geweld waar regisseur in het origineel graag gebruik van maakte wordt feilloos overgenomen door regisseur Noam Murro. De film heeft helaas niet de langzame opbouw naar een groot gevecht waardoor de “good guys” in deze film niet als helden overkomen. Toch is het nog steed een erg vermakelijke film, al blijft het origineel de betere film.