Toen de vorige film het Spiderman universum een reboot gaf had ik maar weinig interesse in het zien van de nieuwe film. Het voelde overbodig aan om het allemaal opnieuw te vertellen, deze keer met een andere acteur in de hoofdrol. Het was waarschijnlijk pas een jaar na het uitkomen van die film dat ik besloot om de “nieuwe” Spiderman te kijken en de film wist me positief te verrassen. Andrew Garfield was beter in de rol dan Tobey Maguire waardoor Spiderman zelfverzekerder overkwam en meer in controle was. Het verhaal (alhoewel al bekend uit de eerste drie films) werd weer net iets anders ingevuld en ik keek dan ook uit naar het vervolg. Met de terugkeer van de “webslinger” was het dan ook het moment om deze film op het grote scherm te zien.
Deze tweede film gaat verder waar de eerste film stopte. Verschillende verhaallijnen komen weer terug en de film probeert de kijker op de hoogte te krijgen van die gebeurtenissen maar slaagt daar niet overal in. Toch is dat de film te vergeven omdat de informatie niet essentieel is. Voor degenen die de eerste film nog goed herinneren verbindt het de twee films mooi aan elkaar. De verdwijning van de ouders van Peter Parker speelt een grote rol in deze film en hij gaat dan ook op zoek naar de waarheid achter hun verdwijning.
Daarnaast worstelt hij ook met de belofte die hij heeft gedaan aan de vader van Gwen om niet meer met haar om te gaan. Hij vecht nog steeds tegen misdaad in New York (de film opent met een actiescene waarin Spiderman een gestolen vrachtwagen moet zien te stoppen), maar er gaan stemmen op tegen zijn werk omdat het een taak van de politie is. Het is iets wat je als kijker een aantal maal te horen krijgt, maar waar verder niets mee gedaan wordt. Natuurlijk heeft Spidey een tegenstander nodig en in dit geval zijn dat er twee. Als eerste Max Dillon (Jamie Foxx) die door een ongeluk in Electro verandert. Zoals de naam al doet vermoeden bestaat hij uit electriciteit en kan hij die kracht gebruiken om voorwerpen op te tillen en mensen te electrocuteren. De tweede schurk is een bekende voor degene die de eerdere Spiderman reeks gezien hebben, maar meer zal ik niet over hem zeggen.
Het is een opgave om een groot aantal karakters en een aantal schurken allemaal genoeg schermtijd te geven en op dat gebied had ik een probleem met de film. Er zijn zoveel verschillende verhaallijnen (de knipperlichtrelatie tussen Peter en Gwen, de vriendschap met iemand die hem in het verleden geholpen heeft, Electro, de zoektocht naar de waarheid over zijn ouders) dat de film focus mist. Er is een link tussen die verhaallijnen maar ik had sterk het gevoel dat de film korter had kunnen zijn zonder al te veel te missen. De film is simpelweg iets te lang en een schurk (of zelf twee) minder had het geheel sterker gemaakt. Andrew Garfield heeft nog steeds dezelfde charme als in de eerste film, maar naast die charme verwacht ik bij Spiderman ook humor en op dat gebied was er te weinig.
De film spendeert een hoop tijd aan de relatie tussen Peter en Gwen (Emma Stone), maar dat gedeelte van het verhaal zal iets te “soapy” zijn voor sommige kijkers. De onvermijdelijke vervolgen worden ook al opgezet, wat onnodig is. Iedereen weet dat die er toch zullen komen, dus waarom al daar tijd aan besteden? Ondanks een aantal negatieve punten kijkt Spiderman lekker weg, mede door een aantal spannende momenten en leuke actie. Door het gebrek aan focus wist de film niet compleet te overdonderen.
Helemaal met je eens. Teveel focus op Peter en Gwen.
Het is jammer, had meer van Electro verwacht, maar dat was zo plotseling afgelopen.