Filmsterren zijn belangrijke publiekstrekkers en films met een grote sterrencast zijn vaak een groot succes. Met acteurs als George Clooney, Matt Damon, Bill Murray, Cate Blanchett, John Goodman, Jean Dujardin en Bob Balaban heeft The Monuments Men geen gebrek aan sterren. De film is geregisseerd door George Clooney en speelt zich af tijdens de tweede wereldoorlog en is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Toch wist de film niet zo’n impact te hebben als verwacht en de recensies waren over het algemeen niet positief. Toch was erg benieuwd of de film echt zo slecht was.
Tijdens de tweede wereldoorlog had Hitler het plan om een groot museum te bouwen en daar de beste kunst ter wereld ten toon te stellen. De kunstwerken voor dit museum werden van Joodse families en musea afgenomen en in grote partijen verscheept naar Duitsland om te worden verstopt tot het museum klaar zou zijn. George Clooney speelt Frank Stokes, een man die kunst ziet als een culturele expressie die beschermd moet worden. Hij weet het leger te overtuigen om een speciaal team op te zetten die de gestolen kunst moet gaan localiseren, veilig stellen en uiteindelijk teruggeven aan de rechtmatige eigenaren. Het team vertrekt naar Europa om hun zoektocht te beginnen. Dat zou moeten resulteren in een spannende film.
Het probleem met The Monuments Men is dat Clooney te weinig tijd spendeert aan het opbouwen van het team en de karakters. In een aantal shots worden snel alle leden van het team geintroduceerd, maar behalve hun baan kom je niets over ze te weten. Je zou willen weten waarom juist zij gekozen zijn, waarom ze belangrijk zijn, wat hun expertise is en ook wat meer persoonlijke informatie. Helaas gebeurt dat voor geen enkel karakter waardoor je je als kijker onvoldoende in kan leven in hun zoektocht en de problemen die ze tegenkomen.
Niet elke acteur krijgt ook genoeg te doen. Zo hebben Bill Murray en Bob Balaban een aantal korte scenes met elkaar, die in het grote verhaal niets toevoegen, behalve wat komedie en een poging tot het oproepen van sentimentele gevoelens. Toch is de film geen totale mislukking. De sets zien er prachtig uit en de acteerprestaties zijn goed. Ook bevat de film een hoop spannende momenten. Toch kan je als kijker niet het gevoel onderdrukken dat er iets mist aan deze film. Ik vroeg me af of hoe belangrijk kunst echt is tegen de achtergrond van het leed dat de tweede wereldoorlog teweeg bracht en de levens die verloren gingen. Het voelde een beetje aan als Ocean’s Eleven tijdens de tweede wereldoorlog en die toon, ondanks een aantal dramatische momenten, voelde verkeerd aan. George Clooney brengt het allemaal goed in beeld, maar had met een sterker script een betere film af kunnen leveren.
