Er zijn diverse filmreeksen waarbij ik lijdt aan selectief geheugenverlies. Zo bestaat er in mijn filmbeleving geen tweede en derde Hangover film, heeft Analyze This nooit een vervolg gehad en zijn er na de eerste Matrix films alleen nog wat spectaculaire outtakes verschenen. Na de eerste twee Terminator films zijn er helaas ook geen vervolgen meer uitgekomen. Het werd weer eens tijd om het eerste deel van het tweeluik te bekijken.
Het verhaal is heerlijke science fiction. Het jaar is 1984 en een robot, The Terminator (Arnold Schwarzenegger), wordt door machines (die controle over de werrld hebben genomen) uit de toekomst terug gestuurd om Sarah Connor te vermoorden voordat ze een zoon krijgt die de leider van de rebellen zal worden. Het internet bestond nog niet en met behulp van het telefoonboek vermoordt hij elke vrouw met die naam totdat hij de goede Sarah Connor heeft. De persoon waarom het gaat hoort op heg nieuws de berichten en begint voor haar leven te vrezen. Helemaal als een onbekende man haar lijkt te volgen.
Het is vreemd, maar m’n eerste aanraking met Terminator was het spectaculaire tweede deel. Toen ik dit deel daarna voor het eerst zag stelde het me een beetje teleur, waarschijnlijk omdat m’n verwachtingen hoog gespannen waren en de film er simpelweg niet aan kon voldoen. Nu de film nog een keer gekeken te hebben is dat gevoel anders. Het verhaal is ijzersterk en Schwarzenegger zet een iconische rol neer. De special effects, die vaak praktisch zijn, zien er op bepaalde plekken misschien wat gedateerd uit, maar dat doet niets af aan het totale gevoel dat de film weet op te roepen. Als kijker leef je mee met Sarah Connor die in een bizarre situatie terecht komt die onwerkelijk lijkt te zijn en moet zien te overleven. Het gevoel van onvermijdbaarheid bekruipt je en laat je niet los. Met z’n onvergetelijke one liners, goede actie en iconische karakters is The Terminator een klassieker in het science fiction genre.
Ik heb deze toevallig in de afgelopen week weer gezien. Briljant! Ik had vroeger hetzelfde gevoel, omdat ook voor mij T2 de eerste Terminator-film is die ik zag. Dan stelt deel 1 inderdaad wel iets teleur, maar als je beseft dat dit voor die tijd niet alleen een baanbrekende, maar ook een angstaanjagende film was, ben ik toch iets minder kritisch geworden. In de basis is deze film verschrikkelijk goed in elkaar gezet.
Grappig om te horen dat je precies hetzelfde hebt. Hoor van meer mensen dat ze het eerste deel ook niet zo goed vinden. Waarschijnlijk hebben die hetzelfde en kiezen er daarom voor om ‘m niet nog een keer te zien.
Pingback: Recensie: The Machine (2013) - De Filmkijker